Is dit het echte leven? Of slechts een fantasie? Gaan we mee in een achtbaan van het leven die we kennen? Of kunnen we ons voorstellen dat alle mensen vreedzaam samenleven? Misschien wordt het tijd om in te checken in een hotel dat we nooit meer kunnen verlaten.
‘Mamaaaa, oehoehoe’
‘Bohemian Rhapsody’ voert voor de negentiende (!) keer de Top 2000-lijst aan. Sáái, toch?!
Ik geloof, ik geloof, ik geloof dat ik nu iets te ver doorsla in het citeren van de paar nummers één uit de beroemde en beruchte Top 2000-lijst. Vooral op het gebied van de koplopers is de variatie in deze muzikale hitlijst – traditiegetrouw uitgezonden tussen kerst en oud en nieuw – uiterst beperkt. De troon van de Top 2000 werd in zijn hele bestaansgeschiedenis (inmiddels 24 jaar) slechts ingeruimd voor een handjevol artiesten: Queen (‘Bohemian Rhapsody’, negentien keer), Eagles (‘Hotel California’, twee keer) John Lennon (‘Imagine’, één keer), Boudewijn de Groot ( ‘Avond’, één keer), en Danny Vera ( ‘Roller Coaster’, één keer).
Ook de top tien blinkt niet bepaald uit in veelzijdigheid, want elk jaar kunnen we automatisch uitgaan van Led Zeppelin (‘Stairway to Heaven’), Billy Joel (‘Piano Man’) en Pearl Jam (‘Black’). Héél af en toe breekt er eens iets door met een actueel haakje, zoals in 2021 ‘A Whiter Shade of Pale’ van Procol Harum. Het was het favoriete nummer van de eerder dat jaar vermoorde Peter R. de Vries, en kwam daarom binnen op de derde plek.
Verfrissing moet komen van burgerinitiatieven. In 2015 zette een Utrechter bijvoorbeeld een succesvolle Facebook-actie op om ervoor de zorgen dat het introliedje van de populaire tekenfilmserie Pokémon in de lijst terechtkwam. Met succes: ‘Gotta Catch ‘Em All’ kwam binnen op plek 1666, en bivakkeert sindsdien voortdurend in de lijst. Mocht u dus tóch verandering willen in die vastgeroeste lijst, moet u in actie komen. Start een petitie! Mobiliseer uw buren!
Maar uiteindelijk is de Top 2000 toch vooral de ultieme compromislijst. En aangezien ons land gebouwd is op compromissen, krijgen we simpelweg de muzikale canonlijst die we verdienen. Wat Home Alone is voor de kerstfilmkijker en All You Need is Love voor de tv-liefhebber, is de Top 2000 op het gebied van muziek: veilig, vertrouwd, en oerdegelijk. De ‘lijst der lijsten’ is vooral de ‘gewoonte der gewoonten’. En dus zingen we ook dit jaar, even voor twaalven, gewoon weer heel hard mee: ‘Mamaaaaaaaaaa, oehoehoe.’