Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

Als ik naar de VPRO-serie Timmyland kijk vind ik het bijna jammer dat ik (al meer dan vijftien jaar) met pensioen ben en niet meer werk met leerlingen van het voortgezet speciaal onderwijs. Wat een goede, prettige, amusante en leerzame serie! Ik zou er graag met mijn pupillen naar hebben gekeken om er vervolgens met elkaar over te praten. Chapeau!

O. VAN HEST, BRIELLE

In de Teletubbies-tirade van Roel Adam (‘Forum’ #49) ontbreekt alleen nog het woord ‘kapitalistiese’.

LOEK VAN DER ZON, DORDRECHT

Hoeveel reacties moeten geplaatst worden om Brommer op zee te behouden, beste VPRO?! De enige hoop op een boekenprogramma ligt sowieso bij de VPRO, getuige het verleden met Adriaan van Dis en ook Michael Zeeman. Ook Gerwin van der Werf, recensent (geen familie zover ik weet), hield in Trouw van zaterdag 3 december een warm betoog tot behoud van literatuurprogramma’s in het algemeen en Brommer op zee in het bijzonder.

BEA VAN DER WERF, AMSTERDAM

Is de netmanager al beoordeeld op toegankelijkheid? Laten we eens leren genieten van mooie programma’s. Daar zijn ongetwijfeld cursussen voor.

MARIJKE BASTEN

Na de zoveelste jammerklacht over het verdwijnen van Brommer op zee wil ik graag een iets genuanceerder geluid laten horen. Vooropgesteld: ook ik vind het jammer dat wederom een boekenprogramma het niet redt vanwege te lage kijkcijfers. Over de kijkcijferterreur bij de publieke omroep valt wel meer te zeggen, maar daar gaat het nu niet om. Mijn punt is dat ik Brommer op zee gewoon geen goed programma vind. Mijn bezwaar is allereerst dat ik de presentatoren slecht kan verstaan. Een boekenprogramma, waar vermoedelijk voornamelijk ouderen naar kijken, zou daar toch rekening mee moeten houden. Verder vond ik het rommelig van opzet met onnodige flauwekul, zoals het schrijvershok. Het ademde voor mij vooral de angst om saai en elitair gevonden te worden. Het programma van Adriaan van Dis en later dat van Wim Brands waren hoe een boekenprogramma volgens mij moet zijn: een gesprek tussen twee liefst verstandige mensen over de essentie, namelijk het boek en zijn schrijver. De rest is afleidende ballast.

ISABEL GEN, DEN HAAG

Met belangstelling kijk ik uit naar de film R.M.N. van Christian Mungiu (VPRO Gids # 49, p. 22, ‘In de schoenen van een egoïst’). Niet omdat ik zijn uitgesproken pessimistische mensbeeld deel, maar wel omdat de maatschappelijke thema’s die hij ook al in zijn vroegere films (Beyond the Hills en Bacalaureat) heeft aangesneden zo kenmerkend zijn voor de problemen waar Europa de laatste decennia mee geconfronteerd wordt. De emigratie van Oost-Europeanen naar West-Europa, de komst van Aziaten naar Roemenië en andere landen van het voormalige Oostblok, de haat tegen de migranten die onder de bevolking daar bestaat, de invloed van de ultraconservatieve geestelijkheid, die zich met hand en tand verzet tegen iedere westerse invloed – dit alles en nog veel meer komt in het oeuvre van deze regisseur aan de orde en wel op een zodanige manier dat het op de kijker een onuitwisbare indruk maak. Logisch, want beelden werken nu eenmaal meer op het gevoel dan op het verstand.

ALBERT KORT, KAPELLE