Connery, Sean Connery

De nieuwe documentaire Sean Connery vs James Bond van de Franse regisseur Grégory Monro – vandaag te zien als aflevering van Close up – bevat een mooi verhaal over het casten van de Schot in de rol van geheim agent 007: na zijn allereerste ontmoeting met Connery riep producent Albert Broccoli zijn secretaresse naar het raam en zei: ‘Kijk, straks zul je James Bond de straat over zien steken.’ En inderdaad, toen Connery het gebouw verliet was het voor beiden duidelijk: daar liep 007. Dr No kwam uit in oktober 1962, dezelfde maand als ‘Love Me Do’ van The Beatles.

Volgens kenners paste Connery perfect bij de seksuele revolutie die ophanden was: geen klassieke Engelsman, maar een roofdier in smoking, de mannelijke evenknie van Ursula Andress. De gespierde Schot, die via een Mister Universe-verkiezing in het acteervak beland was, werd in de swinging sixties een sekssymbool en de Bondfilms bereikten met hun vurrukkullukke mix van avontuur, seks, geweld, en romantiek een ongekende, wereldwijde populariteit. Al snel kon Connery niet meer over straat zonder overal als ‘Mr Bond’ te worden aangesproken, wat hij verafschuwde.

De regisseur van You Only Live Twice, Lewis Gilbert, vond dat Connery een afwezige indruk maakte. ‘Hij had de film verlaten,’ zei Gilbert over Connery, die we op backstage-archiefbeelden zien gapen op de set. Al vanaf de eerste 007-films probeerde hij zich los te maken van Bond. Zijn hele carrière stond in het teken van die strijd: een zoektocht naar zichzelf, die gepaard ging met vele mislukkingen en teleurstellingen.

Pas vanaf de jaren negentig wist Connery zichzelf met films als Medicine Man, The Rock en Finding Forrester als acteur opnieuw uit te vinden. In zijn latere films speelde hij vaak wijze mentorfiguren, maar zelfs als monnik in The Name of The Rose had Connery nog onuitwisbaar sexappeal. En bij al die films droomde de kijker soms toch weer even weg naar de man die achter een roulettetafel zijn sigaret opstak en zei: ‘Bond, James Bond’.