De documentaire Dit was Aad, Goedenavond begint een tikkeltje sneu. De markante programmamaker, journalist en thrillerschrijver Aad van den Heuvel overleed in juni 2020, in het eerste deel van de coronapandemie. Daardoor kreeg zijn overlijden minder aandacht dan in normale tijden het geval zou zijn geweest. Zijn uitvaart kon door acht mensen worden bijgewoond. Dat is een van de redenen dat zijn zoon, sportjournalist Mark van den Heuvel, door middel van deze documentaire een monument voor zijn vader wilde oprichten.
Als hij dan samen met zijn zus Caroline in Hilversum het archiefinstituut Beeld en Geluid inloopt, blijkt hun vader niet in de ‘hall of fame’ te zijn opgenomen. Dat komt, legt een conservator uit, omdat hun vader geen oeuvreprijs heeft gewonnen. ‘Hij heeft een Gouden Roos van Montreux. Hij heeft een aantal prijzen gekregen,’ verweert Caroline van den Heuvel zich nog, die zelf verslaggever is bij EenVandaag. Maar de conservator kan haar niet helpen: ‘Die zijn dan voor één specifiek programma.’
Aad van den Heuvel, die 84 jaar is geworden, was 25 toen hij in 1960 bij het nieuwe actualiteitenprogramma Brandpunt van de KRO kwam. Tot aan het eind van zijn leven zou hij herinnerd worden om zijn kalme verslaggeving van tragedies als eind jaren zestig in Nigeria, waar de opstandige regio Biafra door het Nigeriaanse leger werd uitgehongerd.
Wat niet in de documentaire voorkomt, is dat hij in oktober 1970 tijdens het presenteren van Brandpunt gestoord werd door een man met een Zuid-Molukse baret op die voor de camera protesteerde tegen het politieoptreden in het Molukse woonoord IJsseloord in Capelle aan den IJssel. Een paar jaar later, tijdens de eerste Molukse treinkaping bij De Punt, moest het gezin van Van den Heuvel zelfs worden beveiligd.
Opvallend aan ‘Aad’ is dat hij veelzijdig was, als presentator van ‘totaalprogramma’s’ als de J.C.J. van Speykshow en de Alles is anders-show (informatie én amusement) en satirische programma’s, waaronder Ook dat nog! van 1989 tot 2003. Hij was dus meer dan een ‘boekhouder van alle ellende in de wereld’, zoals hij zichzelf eens noemde.