De laatste weken ging het in de media weer veel over boeren. Reden voor de VPRO om de documentaire Brommers kiek’n over de boerencultuur in Overijssel uit 2017 te herhalen. Want beelden van trekkers op de snelweg is een ding, maar hoe ziet het dagelijks leven van plattelandsjongeren eruit? Of zoals regisseur Geertjan Lassche (Louis, De uitverkorenen) in de openingsminuten van zijn film zegt: ‘Het is misschien wel de meest eigenzinnige subcultuur van Nederland, maar wat weten we nu echt over ze?’
En dus duikt Lassche in de wereld van het boerenbestaan. Gedurende een jaar volgt hij twee groepen jongeren uit de dorpjes Espelo en Nieuwleusen en leert zo hun levens kennen: werken op het veld, meedoen aan autorodeo’s, carbidschieten, met de tractor naar de McDrive en natuurlijk veel Grolsch-biertjes drinken in de eigen keet. Zonder veel met ze te praten (want ‘diepzinnig geouwehoer, daar zijn ze hier niet van’) observeert Lassche ze, wat resulteert in een vrij richtingloos, maar fascinerend portret.
Toentertijd maakte de docu veel los in Nederland en werd het een van de best bekeken 2Doc-films, met ongeveer een miljoen kijkers. Terugblikkend in een interview met programmamaker Ersin Kiris durft Lassche niet zo snel te zeggen waar dat succes op gebaseerd is, maar hij weet wel dat men benieuwd is naar de boerencultuur en de vraag of de kloof tussen Randstad en regio nu echt bestaat, of slechts in ons hoofd zit. Voor velen zal het plattelandsbestaan dan ook een ver-van-mijn-bed-show zijn. Lassches documentaire geeft de boerenjongeren een gezicht, door slechts de camera het werk te laten doen, en op die manier de kijker onder te dompelen in hun leefwereld.