Kregen alle kinderen maar zoveel liefde en aandacht, is de allesoverheersende gedachte na het zien van de documentaire Elin. Daarin krijgen we een kijkje in het leven van Elin, haar tweelingzusje Bente, vader Patrick en moeder Marie-José. Cinta Forger en Walther Grotenhuis filmden het gezin vier jaar lang en vertellen hun verhaal zonder nadere tekst en uitleg. Toch wordt de situatie al snel duidelijk, bijvoorbeeld dankzij een spreekbeurt die Bente houdt. ‘Hallo allemaal, mijn spreekbeurt gaat over gehandicapten. Waarom heb ik dit onderwerp gekozen? Omdat ik zelf een gehandicapt zusje heb.’
De tweeling werd vier maanden te vroeg geboren, waarna hun ouders een onmogelijke vraag werd gesteld: moest geprobeerd worden de meisjes in leven te houden of niet? Dat het zo ging, weten we omdat Marie-José een blog bijhoudt waarin ze vertelt over het leven met een ernstig gehandicapt kind. Want dat is Elin. Met haar brein lijkt weinig mis, maar met haar lijfje des te meer. Het is hartverscheurend om te zien hoe liefdevol haar moeder sokken over haar verwrongen handjes schuift zodat ze zichzelf niet kan krabben, haar een slokje sap laat drinken, met haar praat en lacht en knuffelt. Het leven draait om Elin, elke minuut van elke dag. Dat is logisch, want ze heeft continu hulp en aandacht nodig. Haar ouders hebben weinig keus. Maar wij kijken toe en zien een moeder die op haar tandvlees loopt, een meisje dat urenlang stil aan tafel zit te tekenen omdat haar zusje alle aandacht opeist en een vader die zijn eigen dochter nauwelijks verstaat omdat hij ook nog een baan heeft waarvoor hij veel op reis is, waarna hij uitgeteld op de bank ligt.
De film is op momenten haast ondraaglijk intiem, ook omdat er letterlijk dicht op de huid is gefilmd. De vruchteloze pogingen Elin te laten communiceren via een spraakcomputer die ze moet bedienen via een bitje dat ze aanstuurt met haar tong, zijn haast niet om aan te zien. Tegelijkertijd voel je diepe bewondering voor de volharding van Marie-José, die ten koste van alles en iedereen zal zorgen dat haar dochter een zo mooi mogelijk leven heeft.