Honderden miljoenen euro’s investeerde Gazprom de afgelopen vijftien jaar in de voetbalwereld en een groot deel daarvan ging naar FC Schalke 04 uit Gelsenkirchen. Bij deze club, waar Klaas-Jan Huntelaar zes seizoenen topscorer was, had het Russische staatsbedrijf als hoofdsponsor jarenlang een basisplaats op het shirt. Aan die sponsorovereenkomst kwam begin dit jaar abrupt een einde, vanwege de Russische inval in Oekraïne. Sinds die tijd wil geen weldenkend mens meer geassocieerd worden met Gazprom en eindbaas Vladimir Poetin.
Dat geldt ook voor de Uefa. Voor de Europese voetbalbond vormden de Krim-oorlog, het vergiftigen van Navalny en andere tegenstanders plus het neerhalen van MH17 allemaal geen enkel beletsel om zaken te blijven doen en te borrelen met de oliereus. Pecunia non olet blijkbaar, al kan het ook onwetendheid zijn geweest. Bobby Uilen en Jacco Versluis, de makers van Argos Medialogica-aflevering ‘Hup Gazprom, hup’ vroegen het aan voormalig Uefa-bestuurder Michael van Praag, maar die wilde niet meewerken. Chris Woerts wel. De voormalig commercieel directeur van Feyenoord vertelde dat hij ook met Gazprom over sponsorschap had gesproken. Dat Gazprom niet op het Rotterdamse shirt belandde lag volgens Woerts beslist niet aan Feyenoord. De Russen vonden Nederland uiteindelijk gewoon te klein en onbedoeld klinkt dat ook wel enigszins geruststellend.
Dat betekent niet dat er geen voetballijntjes meer zijn tussen Gazprom en Nederland, al zijn die minder goed zichtbaar. Zo heeft de Uefa met Gazpromroebels het ogenschijnlijk maatschappelijk verantwoorde programma Football For Friendship opgetuigd. Internationale voetbalkampen waar kinderen een balletje kunnen trappen, maar ook leren hoe ze sportjournalist worden. Aan dit Russische initiatief werkte het maandblad Elf Voetbal enthousiast mee en ook een journalist van een grote Nederlandse krant is er actief bij betrokken. Hoe zit dat?