Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.
Forum
Reacties op de inhoud van de VPRO Gids, VPRO-programma’s en andere mediazaken kunt u sturen naar forum@vpro.nl. Vermeld altijd uw naam, adres en telefoonnummer.
Piemelpost (4)
Voor de verzamelaars van pittige plaatjes willen wij, Dolle Mina's uit Den Haag (jaren zeventig), wijzen op de Haagse poster van Dolle Mina uit 1971: 'Dolle Mina onthullend', met de journalist Jos Bieneman op zijn frontaalst voor een kleinere koe. In die tijd vonden we het aanbod aan blote mannen al veel te klein in vergelijking met het grote aanbod blote vrouwen.
Het verbaast ons dat Sunny Bergman blijkbaar nog nooit gehoord heeft van onze actie destijds als reactie op de poster van de PSP die helaas opgeleukt werd met een vrouwenlichaam. Op die poster hebben we toen onmiddellijk gereageerd met onze versie: een poster met ook een koe in de polder, maar nu met een blote man ervoor.
Als maker van feministische programma's zou Sunny toch moeten weten dat deze poster destijds veel commotie en discussie heeft veroorzaakt! Zo mocht bij onze lezingen op scholen vaak niet de poster met de blote man opgehangen worden. Die commotie en discussie was precies onze bedoeling.
Hoewel wij waarderen dat zij het onderwerp van de stereotypen over mannelijkheid weer oppakt, is het jammer dat ze bovenstaande geschiedenis kennelijk gemist heeft. Dat we afmoeten van die stereotypen betoogden wij in die jaren ook reeds vol overtuiging. We raden Sunny aan om nog eens op te zoeken wat de vrouwenbeweging van de jaren zestig en zeventig allemaal aan de kaak heeft gesteld. Er is toen namelijk ongelooflijk veel strijd geleverd. Met resultaten waar we nog trots op zijn.
Kortom, de poster op de voorkant van de VPRO Gids is geen nieuw idee van Sunny en haar echtgenoot. Eerder zien wij dit als plagiaat. Sunny en haar echtgenoot hebben een oude koe hebben uit de sloot gehaald.
Namens een groep Haagse Dolle Mina's,
EDDA PAUW, MIA WAIJ, TONNIE MEERMAN, FREDERIKE SPITS
Piemelpost (5)
Ontwapenend, inderdaad, die omslag van VPRO Gids#14. Toch jammer dat niet is vermeld dat de originele PSP-poster momenteel te zien is op de tentoonstelling De naakte waarheid in het Rijksmuseum Twenthe. Daar is trouwens ook Phil Bloom in VPRO's Hoepla terug te zien. Gelukkig werd Bloom daar nadrukkelijk níet gepresenteerd als 'de eerste naakte vrouw op de Nederlandse televisie', want dat was ze zeker niet. Vele minstens half ontblote vrouwen in missie- en zendingsprogramma's van KRO en NCRV gingen haar voor, zoals ik de conservator daar gelukkig tijdig kon laten weten.
CEES BRONSVELD, ROTTERDAM
Man Made
Het interview met Sunny Bergman (VPRO Gids#14) leert me twee dingen: 1. Wat leren we toch weinig van wat er aan onze eigen perspectieven, inzichten en bubbels vooraf is gegaan. Het zal Sunny’s airtime en inkomen ten goede komen om te doen alsof ze steeds nieuwe en revolutionaire inzichten heeft, maar daarmee doet ze alle vrouwen én mannen die hier vijftig jaar terug al baanbrekende werken over schreven behoorlijk tekort. Aan de reeds bestaande canon voegt zij mijns inziens weinig nieuws toe. 2. Kennelijk is het voor de opeenvolgende generaties hard nodig om het eigen groeiende inzicht steeds opnieuw als iets nieuws uit te venten, omdat ontwikkelingen nu eenmaal langzaam gaan en we snel vergeten. Het valt zonder meer te prijzen dat er telkens weer mensen opstaan om zich aan die sisyfusklus te wijden, en de gemakkelijke kritiek dat het enkel oude wijn in nieuwe zakken is te trotseren.
Dat een gelijkwaardige rol voor de seksen alleen kan bestaan bij de gratie van beider inzet en het elkaar gunnen van de emancipatie is onweerlegbaar. Prima om dat weer eens te roepen, maar als je echt iets wilt bereiken is het effectiever om met iets meer gepaste bescheidenheid te benadrukken dat je niet bepaald de eerste bent die dit zegt. Het onderstrepen van alom groeiend inzicht heeft ook andere ontwikkelingen (niet roken, klimaatbewustzijn) enorm versneld.
PETER FOKKENS, GOUDA
Vader en zoon
Leuk dat jullie aandacht besteedden aan Le bonheur van Angès Varda (1965) in de Filmselectie (VPRO Gids#14, p. 51). Jullie halen echter vader en zoon Renoir door elkaar. Vader Pierre-Auguste was de schilder, zoon Jean was de filmregisseur. Varda liet zich door beide inspireren, simpelweg omdat zoon zich ook door vader liet inspireren – daar zijn mooie exposities over gemaakt, vijftien jaar geleden in de Cinémathèque, en recentelijk nog in het Musée Quai D’Orsay. In Le bonheur citeert Varda Jean zelfs letterlijk door op de tv van de timmerbaas een scène uit zijn film Le dejeuner sur l’herbe (1959) te tonen. En juist in die film van Jean is de invloed van vader Pierre-Auguste goed zichtbaar.
RALPH THEIJS