Dat het ware liefde is tussen burggraaf Anthony Bridgerton (Jonathan Bailey) en Kate Sharma (Simone Ashley), is duidelijk vanaf het moment dat ze elkaar bij het ochtendgloren in een Londens park ontmoeten. Terwijl hij, na een nacht vol alcohol en betaalde seks, te paard op weg naar huis is, galoppeert zij voorbij. Omdat ze nogal snel gaat en geen chaperonne heeft, concludeert hij dat ze vast hulp nodig heeft – het is 1814 en hij is immers een heer.
Zijn ‘galante’ achtervolging wordt al snel een spontane paardenrace, die zij wint. En zodra hij haar eindelijk heeft ingehaald, wijst zij zijn hulp dan ook resoluut van de hand.
Iedereen die ooit een stuiverroman of een romantisch kostuumdrama tot zich nam, weet bij voorbaat al wat het tweede seizoen van Bridgerton van plan is met Anthony en Kate. Ze zijn voor elkaar bestemd, dat staat vast. Maar eerst moeten ze heel wat obstakels wegwerken, vaak ruziën en meerdere onmogelijk gepassioneerde momenten beleven waarop ze bijna (bijna, bijna…) toegeven aan hun brandende verlangens, om net op tijd tot inkeer te komen. Het is een op papier en op het scherm vaak gedanste dans, en toch houdt ook dit seizoen van de Netflix-serie het acht, erg makkelijk weg te kijken afleveringen lang vermakelijk.