Wie vanuit 2020 een televisieavond uit de jaren negentig bekijkt, wordt overvallen door een gevoel van naïeve zorgeloosheid en hedonisme. In Baantjer eindigde de moordenaar altijd achter de tralies: De Cock (met cee-oo-cee-kaa) legde ons nadien in café Lowietje even uit hoe het allemaal precies was gegaan – gezellig, met een jenevertje erbij. In de glooiende villawijken van Beverly Hills 90210 was het onvermijdelijk dat ieder rijk, wit, knap tienermeisje in de armen van een rijke, witte, knappe tienerjongen zou belanden. En in Oppassen!!! kon je het als puberende tienerkleinzoon heel bont maken, en nog steeds kreeg je een kopje thee na school.
Het tijdperk van flippo’s, naveltruitjes en gabber werd gekenmerkt door een weldadig comfort. Frisse uitzondering op de regel was Heartbreak High, de ruige Australische jeugdserie die vanaf vandaag op Netflix staat. De zeven seizoenen tellende serie verhaalt over leerlingen van Hartley High, een fictieve middelbare school in het multiculturele Sydney, en was van 1994 tot en met 1999 te zien bij de Vara. Er werden thema’s aangesneden die andere soaps liever links lieten liggen: racisme, seks, drugs, geweld, huiselijk geweld, of bijvoorbeeld de discutabele liefdesrelatie tussen een leraar en een leerling. Op de soundtrack klonk geen tamme didgeridoo of banjo, maar muziek van alternatieve bands als Hoodoo Gurus en The Electric Hippies. En ook de casting was gewaagd. Waar andere Australische series bevolkt werden door enkel Anglo-Australische families, draaide Heartbreak High om karakters met heel diverse culturele achtergronden. Zo zagen we in het eerste seizoen hoe de Griekse hunk Nick aanpapte met de Anglo-Australische zangeres Jodie. En hoe zijn Grieks-Italiaanse machoneef Con stiekem de ambitieuze, Libanese Rose probeerde te versieren, ondanks dat zij een relatie had met de verstandige Vietnamese Jack.