Netflix-serie The Politician: satirische 'take down' van de rijkste bovenlaag

The Politician draait om die ene procent. In de eerste aflevering is hoofdpersoon Payton Hobart (Ben Platt) tot zijn grote afgrijzen op de wachtlijst van de prestigieuze Harvard University terechtgekomen, ondanks zijn goede cijfers en buitenschoolse activiteiten. Halverwege de eerste aflevering klaagt hij tegen zijn adoptiemoeder, Paltrows personage Georgina Hobart, dat zijn duidelijk minder geschikte broers wel in één keer werden toegelaten. ‘Tja, je vader en ik kochten hun toelating,’ zegt zij daarop. Het lijkt een slinkse toespeling op het toelatingsschandaal. Maar in werkelijkheid werd de scène acht maanden vóór de FBI-invallen bij Loughlin en Huffman geschreven door schrijver, regisseur en uitvoerend producent Ryan Murphy en zijn partners Brad Falchuk en Ian Brennan. Hun inspiratiebron was, aldus Falchuk tegen The Hollywood Reporter, een andere rijke erfgenaam, namelijk Amerika’s beroemdste schoonzoon Jared Kushner.

Rond de verkiezingen in 2016 werd bekend dat Kushner is toegelaten tot Harvard nadat zijn vader ‘toevallig’ 2,5 miljoen dollar had gedoneerd aan de school. Een onthulling die Falchuk, die vorig jaar met Paltrow trouwde in een door Murphy georganiseerde bruiloft, niet meer losliet. ‘Deze gast ging er prat op dat hij aan Harvard had gestudeerd, terwijl hij daar in werkelijkheid niet eens thuishoorde. Ik vond dat we dát verhaal moesten vertellen.’ Dat dit verhaal uiteindelijk zo relevant zou zijn, hadden ze niet kunnen voorzien. Verbaasd dat The Politician in april plots leek te worden ingehaald door de werkelijkheid, is hoofdrolspeler Ben Platt echter niet. ‘Ryan loopt altijd een paar stappen voor op de rest,’ zei hij tegen Variety.

Het is inderdaad niet de eerste keer dat Murphy, bekend van een reeks succesvolle shows, waaronder Glee, The People v. OJ Simpson en Feud, het nieuws lijkt te voorspellen. Een aflevering over een gewelddadige storm van zijn hit-serie American Horror Story werd uitgezonden twee dagen nadat Amerika was getroffen door orkaan Sandy in 2012. En in Nip/Tuck, de serie die Murphy’s carrière als een van de succesvolste tv-makers lanceerde, werd er gehint op de affaires van golfer Tiger Woods voordat deze met veel rumoer in de publiciteit kwamen. Daarnaast spelen Murphy’s shows vrijwel altijd met relevante onderwerpen die op dat moment de maatschappelijk discussies beheersen. In The Politician zijn dat ongekende rijkdom, politiek en echt versus fake.

Tegen The Hollywood Reporter omschreef Murphy de serie als een satirische take down van de rijkste bovenlaag, zoals jarenzeventigfilmklassiekers The Candidate en Shampoo, maar dan met een moderne Trump-haak – al wordt zijn naam nooit genoemd. ‘Het gaat over rijke mensen die zich misdragen. Iets waarvan onze cultuur is doordrongen, zeker onder deze president en met Ivanka en Jared als een soort satanisch schoolvoorbeeld voor privilege en nepotisme.’

Murphy’s bijzondere gave om de tijdgeest te vangen is een van de redenen waarom Netflix de 53-jarige tv-maker begin 2018 voor een recordbedrag van 300 miljoen dollar in huis haalde. De streamingdienst en de maker sloten een overeenkomst voor vijf jaar waarin Murphy exclusief voor Netflix series en films zal ontwikkelen. Netflix sloot vorig jaar tevens zogenaamde nine figure-deals met twee andere beroemde creators, Shonda Rhimes (Grey’s Anatomy, Scandal) en Kenya Barris (Black-ish). Maar Murphy is met The Politician de eerste van de drie die mag bewijzen de recordbedragen waard te zijn.

The Politician draait om Payton Hobart, een ambitieuze, zeer welbespraakte jongen die al als zevenjarige wist dat hij president van Amerika wilde worden. Omdat acht voormalige presidenten, onder wie recent president Obama, aan Harvard studeerden, is zijn eerste doel te worden toegelaten tot de prestigieuze universiteit. Maar in tegenstelling tot de kinderen uit het nieuws, weigert hij de hulp van zijn steenrijke ouders om dit doel te bereiken. President worden kan niet als je plek is gekocht door je vader, vindt hij. Daarom is zijn plan om eerst worden verkozen tot klassevertegenwoordiger van zijn dure privéschool. Een overwinning die niet vanzelf komt, in een verkiezingsstrijd die door Payton en zijn evenzo gewiekste en snel pratende klasgenoten wordt gevoerd alsof ze daadwerkelijk een gooi naar Het Witte Huis doen, in plaats van dat ze straks mogen pleiten voor meer betaalbaar junkfood in de snoepautomaten van hun middelbare school. Er worden peilingen gehouden, running mates geselecteerd en debatten gehouden alsof het The West Wing is.

Dat het eerste seizoen op een Amerikaanse high school speelt, betekent overigens niet dat The Politician een typische high school-serie voor tieners is. De stijl van de eerste acht afleveringen, met veel wijde shots, zich snel bewegende personages en kleurrijke sets, doet eerder denken aan een Wes Anderson-film dan aan de gemiddelde tienerserie, wat wordt versterkt door de soundtrack die een mix is van indie-lievelingen als Sufjan Stevens, Elliot Smith en Tame Impala met klassiekers van Joni Mitchell en Billy Joel. De volgende seizoenen (er zijn nu plannen voor vijf reeksen) spelen in andere stadia van Paytons leven, met in ieder seizoen de focus op een nieuwe verkiezing die hij zal moeten winnen tot zijn einddoel is bereikt.

‘Ik zie het meer voor me als een familieshow,’ legt Murphy in de door Netflix bijgeleverde productieaantekeningen over de serie uit. ‘Een die ouders en kinderen samen kunnen kijken en die gesprekken over ambitie en seks en moraal kan aanzwengelen, keuzes die je hele verdere leven zullen beïnvloeden.’ The Hollywood Reporter vertelde de maker dat hij, samen met Netflix, hoopt op een grote mainstream hit die een breed publiek zal trekken. Vandaar dat The Politician opvallend weinig scheldwoorden of naakt bevat.

Netflix lijkt er alle vertrouwen in te hebben. De dienst bestelde niet alleen direct twee seizoen van The Politician – de opnamen voor het volgende seizoen gaan al in oktober van start – maar gaf de makers ook voldoende geld om de wereld van oneindige financiële middelen waarin de eerste acht afleveringen zich afspelen overtuigend neer te zetten.

De locaties in Californië zijn magnifiek, de huizen enorm en de eettafels absurd lang. In de paardenstal van de familie Hobart hangt een echte kroonluchter. Paytons slaapkamer is een kopie van die van John F. Kennedy, en Gwyneth Paltrows personage tuiniert in een rode designerjurk van Oscar de la Renta, met op maat gemaakte tuinhandschoenen en draagt echte juwelen ter waarde van 10 miljoen dollar. Er was dan ook bewaking aanwezig op de set. The Politician is daarmee de duurste serie die Murphy, die voorheen voornamelijk voor de reguliere Amerikaanse netwerktelevisie werkte, tot nu toe maakte.

De cast is een mix van de jonge, beginnende acteurs die Paytons klasgenoten spelen en zeer bekende namen als Paltrow en Jessica Lange – die al vaker samenwerkten met Murphy – met Dylan McDermott, Martina Navratilova en January Jones in gastrollen. Als de laatste aflevering van het eerste seizoen een goede indicatie is, zal seizoen twee daar nog minstens twee even indrukwekkende namen aan toevoegen. Van de jongere acteurs is Platt, als winnaar van een Tony Award voor zijn hoofdrol in de Broadway-hit Dear Evan Hansen, de bekendste. Hij is daarnaast, net als Paltrow, uitvoerend producent.

‘De serie is ongelooflijk droog, vol botte, onvoorziene plotwendingen en zwartgallige humor waarmee relevante, sociale issues worden aangekaart die zo uit de krantenkoppen lijken te zijn gegrepen,’ zei Platt tegen Variety na een eerste screening van de serie. Volgens de acteur gaat de serie in de kern over authenticiteit versus nep-authenticiteit. ‘Het unieke aan de show is ook dat we op een komische manier een progressieve werkelijkheid presenteren waarin sociale issues als gender fluïditeit, seksuele fluïditeit en sociaal-liberalisme bestaan en doodnormaal zijn.’

Voor Murphy, die gewend is dat zijn series wekelijks worden uitgezonden, en zo bij de koffieautomaten het gesprek van de dag zijn, zal de Netflix-formule waarbij in één keer alles online verschijnt even wennen zijn. Netflix gokt er in ieder geval op dat hij ook nu de tijdgeest weer heeft weet te pakken. De uiterst actuele reclamecampagne is alvast een goed begin.