De Britse ziekenhuisserie This Is Going to Hurt maakt de National Health Service niet mooier dan ze is.

‘Welkom op de afdeling verloskunde en gynaecologie,’ zegt Adam Kay (Ben Whishaw) in de eerste aflevering van de BBC-serie This Is Going to Hurt tegen de camera. Even daarvoor heeft hij met zijn blote handen een verzakte navelstreng weer terug in het lijf van een aanstaande moeder geduwd terwijl ze samen op een bed naar de OK werden gereden.

‘Je staat hier meestal alleen aan het roer van het schip. Een schip dat immens is en in brand staat en waarvan niemand ooit de tijd had je te leren hoe je het moet besturen,’ gaat de arts in opleiding verder, waarop hij zijn met bloed besmeurde kleren uittrekt en een nieuw setje uit de automaat in de kleedkamer trekt. Iets dat Adam Kay die werkdag, die eindeloos duurt, nog meerdere malen zal doen. ‘Maar ach,’ zegt hij vervolgens op een manier die eerder sarcastisch dan optimistisch is. ‘Welke andere dokter kan zeggen dat hij aan het einde van de dag twee keer zoveel patiënten heeft? Ga daar maar aan staan, geriatrie.’

Adam (Ben Whishaw)

This Is Going to Hurt, dat ondanks de zwarte humor behoorlijk aangrijpend is, is gebaseerd op de memoires van de echte Adam Kay – inmiddels schrijver maar in de jaren nul arts binnen de vaak bekritiseerde publieke gezondheidsdienst van Groot-Brittannië. Ook de serie schetst geen rooskleurig plaatje van het ziekenhuis waar Kay dienst op dienst draait. De werkdruk is immens, het loon laag – Kay rijdt in een afgeragde auto die niet eens meer op slot kan – en de bedden zijn schaars waardoor patiënten in rap tempo weer op straat moeten staan.

Dit zorgt er in de eerste aflevering voor dat Kay een inschattingsfout maakt die hem de rest van de serie blijft kwellen. Al met al een van de meer realistischere ziekenhuisseries.

This Is Going To Hurt is te zien op HBO Max

Meer over This Is Going To Hurt