Spraakmakend: The Complex

De film
Wanneer de Japanse studente Asuka met haar familie naar een enorm betonnen huizencomplex verhuist, merkt ze dat er iets vreemds aan de hand is met de woning van haar overburen. Asuka besluit op onderzoek uit te gaan naar de vreemde geluiden die ze ‘s nachts aan de andere kant van de muur hoort, en ontdekt dat er in het behekste huizenblok een serie merkwaardige sterfgevallen heeft plaatsgevonden.

De maker
De Japanse regisseur Hideo Nakata is een van de invloedrijkste filmmakers in het moderne horrorgenre. Als filmpionier plaveide hij de weg voor het genre van de J-horror: Japanse horror waarin de nadruk ligt op het psychologische en bovennatuurlijke. Nakata zette zichzelf op de kaart met films als Dark Water en Ringu, waarvan de originele Japanse versies wereldwijd bekend werden door hun Amerikaanse remakes.

Spraakmakend
Nakata staat als bedenker van het fenomeen Ringu/The Ring onder genrefans bekend als The Ring Master. Dat deze meester weer een ouderwets beklemmende Japanse griezelfilm heeft gemaakt, trekt geheid ook Nederlandse liefhebbers naar Rotterdam.

Drie vragen aan Hideo Nakata
U staat bekend als de grondlegger van de J-horror. Hoe is die liefde voor horror ooit begonnen?
‘Ik begon eigenlijk met horrorfilms maken uit een praktische reden. Halverwege de jaren ‘90 was ik bezig met een documentaire over de Amerikaanse regisseur Joseph Losey. Hoewel ik in die tijd genoeg geld had om de film op te nemen, lukte het niet om de postproductie te financieren. Ik ben toen teruggegaan naar Japan, en schreef daar het synopsis voor mijn eerste lange film, Ghost Actress. Met die eerste horrorfilm heb ik genoeg geld kunnen verdienen om terug te gaan naar Engeland en de documentaire af te ronden. Hoewel ik eigenlijk nooit een echte horrorfan ben geweest, heeft die eerste film wel de standaard gezet en mijn lot als maker van bovennatuurlijke horrorfilms bezegeld.’

Wat was het idee achter The Complex?
‘Naast een aantal Chinese en Japanse spookverhalen gold de Zweedse film Let The Right One In (2008) als grootste inspiratiebron voor mij en de scenarioschrijvers. In die film doolt de geest van een vampiermeisje voor eeuwig rond, wanhopig op zoek naar vriendschap. In Japan heerst de vampier-cultuur die in het westen zo populair is alleen niet, dus het zou lastig zijn om daar zo’n soort film uit te brengen. De vampier hebben we daarom weggelaten, maar het element van de ronddolende ziel die vriendschap zoekt hebben we alsnog gebruikt . Dat idee van dolende zielen heeft me altijd erg  aangesproken: het leven is namelijk juist zo mooi omdat het eindig is. Maar wanneer we het eeuwige leven zouden hebben en het nooit ophoudt, zouden we ons niet realiseren dat het zo mooi is.’

In uw films spelen de thema's wraak en kinderen een grote rol. Waarom zijn het juist de allerjongsten die in uw films zo moordlustig zijn?
‘In Amerikaanse horrorfilms zijn het vaak sterke, mannelijke personages die kwaadaardig zijn, en we wilden hiervan onze eigen Japanse versie creëren. Ik moest toen denken aan mijn eigen kindertijd, want toen ik tussen de vier en tien jaar oud was, had ik het gevoel dat kinderen en volwassenen in een andere wereld leefden. Volwassenen waren altijd serieus of te gewoon, terwijl kinderen de wereld op een veel mysterieuzere manier beleefden. Ik geloof dat de wereld van kinderen dichter bij het onderbewuste staat, en dat we dat vergeten naarmate we ouder worden. Voor onze geboorte en na onze dood is alles slechts duisternis. Die duistere wereld kan geïnterpreteerd worden als de wereld van de doden. Ik denk daarom dat kinderen veel dichter bij die mysterieuze dodenwereld staan.’

Bekijk hier de rest van de serie.