Zijn dochter verwijt hem dat hij coke snuift en wiet rookt, hij countert dat ze muesli eet. Maar dat is gezond, werpt ze tegen. Waarop hij zegt: ik word depressief van muesli. Muesli is voor geiten.

Inderdaad: Alex van Warmerdam. Als na negen speelfilms iets een stijlkenmerk van regisseur/schrijver/acteur Van Warmerdam is geworden, dan zijn dat de dialogen. Vaak hilarisch, maar altijd droogkomisch gebracht.

Bovenstaande scène speelt zich af in een afgelegen houten huisje aan het water. De dochter heet Francisca (een perfect gecaste Maria Kraakman) en de vader is Ramon Bax (Van Warmerdam zelf). Al snel in de film blijkt dat hij het doelwit is van huurmoordenaar Schneider (de Vlaming Tom Dewispelaere). Waarmee de titel verder geen uitleg meer behoeft.

Schneider heeft eigenlijk geen zin om Bax neer te schieten. Hij heeft een gezin en wordt geacht op tijd thuis te zijn voor een verjaardag. Als Schneider hoort dat Bax een kindermoordenaar is, gaat hij toch maar aan het werk.

Toch blijkt het nog niet zo eenvoudig Bax dood te schieten. Om te beginnen is dochter Francisca onverwacht op bezoek gekomen. Bovendien krijgt de perfectionistische Schneider te maken met een hoer uit Culemborg ( Annet Malherbe) en haar agressieve vriendje ( Pierre Bokma).

Schneider vs. Bax is in feite een genrefilm, ware het niet dat het bewuste genre, de polderwestern, eigenlijk nog niet bestond. Maar denk het water en het wuivende riet weg en je hebt alle ingrediënten voor een western. Pistolen en geweren, een afgelegen huisje dat onder vuur genomen wordt, en de manmoedige pogingen van de mensen in dat huisje (vader en dochter Bax) de vijand het hoofd te bieden.

Regisseur Van Warmerdam heeft nog wel een paar verrassingen in petto voor de kijker, maar desondanks is Schneider vs. Bax niet veel meer dan wat je ziet gebeuren. Wat gelijk een verklaring zou kunnen zijn voor het feit dat deze film niet geselecteerd werd voor Cannes. De film is immers lang niet zo gelaagd en mysterieus als Van Warmerdams Borgman, dat twee jaar geleden nog meedong naar een Gouden Palm.

Het zij zo. Want wat overblijft zijn de heerlijke dialogen (moeilijk op waarde te schatten voor iemand die het Nederlands niet machtig is) en het vermakelijke en vaak verrassend spannende verhaal.

Meer over Schneider vs. Bax