Drie vrouwen van rond de veertig die in hun vakantiebaantje zijn blijven steken, besluiten hun louche bungalowparkdirecteur af te persen om alsnog een droom te kunnen verwezenlijken. Dat blijkt minder makkelijk dan gedacht.

Het uitgangspunt van actiekomedie Hallo bungalow van regisseur/scenarist Anne de Clercq (Jack bestelt een broertje) en coscenarist Elle van Rijn doet denken aan dat van genregenoten Amazones (2004) van Esmé Lammers – over vier Brabantse vrouwen die uit geldgebrek een bank beroven – en Moordwijven (2007) van Dick Maas, waarin drie bevriende miljonairsvrouwen besluiten een overspelige echtgenoot om te laten leggen. Maas zette de trophy wives effectief te kakken. Lammers weefde een lijntje sociaal-realistisch drama door haar actiekomedie. En De Clercq en Van Rijn? Die maakten een infantiele, pastelkleurige kolderkomedie voor volwassenen.

De typetjesparade wordt aangevoerd door de hoogblonde, rondborstige Bibi (Anne-Marie Jung) die te doof is om zuiver te zingen, maar in gesprekken nergens last van heeft. Olivia (Lies Visschedijk) is een zorgzame wannabe-scheikundestudent die geen nee kan zeggen. En Trijntje (Eva van der Gucht), die graag moeder wil worden, komt thuis met een asielzoekertje tegen de burn-out van haar hyperventilerende man. De vakantieparkdirecteur heeft een debiele zoon, er lopen twee vooroorlogse schurken rond en ook de stereotiepe geluksgoeroe zit er weer tussen. Iedereen lijkt weggelopen uit een avontuur van K3 of Bassie en Adriaan.

Om voor klucht of camp door te gaan biedt de serie verwikkelingen te weinig – zeg maar gerust geen – vermaak. Voor een reïncarnatie tot kinderfilm zitten er te veel bloederige scènes in, waarvan het shock-effect ook al niet op de lachspieren werkt. Daarvoor is de timing te beroerd, de plot te kinderachtig en vooral: te achteloos, rommelig en misplaatst. Boeven blijven bewegingloos staan tot ze aan de beurt zijn een klap uit te delen. De vermomde vriendinnen rennen rond in konijnenpakken zonder de kop op te doen, want dat acteert niet zo lekker. Zelfs een sponsormomentje met ' bubbels' oogt misplaatst in een bungalowparkrestaurant waar louter schnitzels op het menu staan. Als er een dode valt, vraagt niemand zich af waar die is gebleven.

Hallo bungalow is een schoolvoorbeeld van gehurkt communiceren: volwassenen toespreken alsof het kleine kinderen zijn. Het is knap om met een cast van dit niveau zo'n stomvervelende film te maken. Een nieuw dieptepunt in de vaderlandse film na De overgave (2014), die zichzelf nog zo serieus nam dat hij bij vlagen onbedoeld vermakelijk was. Dit is een film die grappig bedoeld is, maar dat bij gebrek aan bezieling geen moment blijkt te zijn .