Recensie van drama 45 Years van Andrew Haigh (Weekend), over een koppel waarvan het 45-jarige huwelijksjubileum op zijn kop komt te staan door een brief.

Regisseur Andrew Haigh maakte in 2011 naam met het fijnzinnige liefdesdrama Weekend, waarin twee mannen in 48 uur een connectie voor het leven maken. Hij volgde die film op met het even succesvolle Looking, een komische dramaserie over drie homo's in San Francisco. In 45 Years levert Haigh opnieuw scherpe observaties van klein menselijk drama; ditmaal over een koppel waarvan het 45-jarige huwelijksjubileum bedreigd wordt door een brief die een gebeurtenis uit een ver verleden bovenhaalt.

Kate (Charlotte Rampling) en Geoff (Tom Courtenay) zijn al jaren gelukkig samen en hebben zich in een comfortabele routine genesteld, die bij hun leeftijd past. De twee hebben aan halve zinnen en een stamelend 'uh' genoeg om elkaar te begrijpen, en weten elkaar nog steeds aan het lachen te maken. Een week voor het grote feest krijgt Geoff bericht dat het lichaam van Katya, zijn eerste grote liefde, die vermist raakte in de Alpen, perfect geconserveerd teruggevonden is in het ijs van een gletsjer.

Met twee grandioze acteurs als Rampling en Courtenay hoef je vervolgens niet veel meer te doen dan de camera te laten draaien. In lange en trage shots en met veel close-ups wordt het ingetogen spel van de twee prachtig gevangen. Ze leveren emotioneel vuurwerk , verstopt in kleine maniertjes en mimiek – een rimpelige mondhoek die trilt, een adem die stokt of een blik die mistig in het niks staart. Geoff wordt recalcitrant, hij begint weer te roken, is kortaf en maakt middernachtelijke uitstapjes naar de zolder, waar hij door oude foto's gaat zitten rommelen. Kate reageert kalm aan de oppervlakte, maar van binnen beginnen twijfel en jaloezie te knagen.

Terwijl de voorbereidingen voor het grote feest gewoon doorgaan opent het nieuws een afgrond binnen het huwelijk. Als Kate op onderzoek uitgaat en ontdekt dat Geoff niet helemaal eerlijk is geweest over het verleden, ontvouwt zich een emotionele horrorfilm. Haigh schetst de erosie van het vertrouwen binnen de relatie in beklemmende composities, waarbij Kate tijdens sleutelmomenten volledig wordt weggedrukt in het frame, haast opgeslokt door het verleden. Op de achtergrond klinken hits uit de jaren zestig en zeventig waarop de twee in het huwelijksbootje stapten: 'So happy together'.

De regisseur voorziet zijn verstilde drama van subtiele contrasten en fraaie details. De platte landschappen van het Engelse Norfolk mogen dan niet zo avontuurlijk en dodelijk zijn als het hooggebergte uit het verleden, met de rondwarende geest van Katya is het er minstens zo beangstigend.

Meer over 45 Years