Er is weinig dat Sanne Vogel niet lijkt te kunnen. Ze schrijft columns, voorstellingen en boeken, ze acteert op verschillende fronten, en na regie in het theater waagt ze zich nu ook aan een ouderwetse romantische komedie op het witte doek. Met dit filmdebuut vliegt ze regelmatig uit de bocht, maar dat doet ze wel op een eigen manier.

Een kindje dat al kletsend de kijker bij de hand neemt en door de Hartenstraat loopt, terwijl in de achtergrond op de ramen en reclameborden van boetiekjes en winkels de openingstitels verschijnen – het heeft een visuele flair en sprankeling die meteen een voorraadje sympathie opbouwt. Daardoor is het vervolgens minder storend als Vogel in verhaal en opzet vooral de gebaande paden bewandelt.

Daan ( Marwan Kenzari) is de perfecte man, en nog single ook. Hij heeft een eigen zaak met heerlijk eten en is ondertussen een lieve vader voor zijn dochtertje Saar (Nadia Koetje). Katje ( Bracha van Doesburgh) is de bitchy zakenvrouw die met veel bombarie en arrogantie naast hem komt wonen. Ze heeft een onuitstaanbare windbuil van een vriend, die aast op het pand van Daan, maar ziet uiteindelijk het licht en gaat via internetdating achter haar buurman aan. Naast dit hoofdverhaal zijn er nog een aantal totaal oninteressante en slecht uitgewerkte subplots rondom een homoseksueel stel dat een open relatie najaagt en een bejaard koppel dat gaat daten.

Hartenstraat is een grote recycling van al eerder gebruikte romcom-elementen. Al klinkt dat wat erger dan het is. Neem de sequentie waarin Daan een serie verschrikkelijke dates achter elkaar heeft, met de ene dame die nog erger is dan de andere: het is al jaren niet origineel meer, maar werkt hier wel. Met speelse special effects, sterke timing en perfect gekozen muziek maakt Vogel van bekend materiaal iets grappigs, of op z'n minst iets wat soepel weg kijkt.

Dat de door scenarioschrijfster Judith Goudsmit geschreven personages zo extreem zijn in hun persoonlijkheden is storender, want dat ondermijnt op momenten de emotionele binding die nodig is om als kijker met ze mee te leven. Zo maakt Katje een erg geforceerde ontwikkeling door van kille kenau tot schattig buurmeisje, en blijft haar (ex-)vriend Thomas ( Benja Bruijning) een karikatuur die alleen dient als geleider voor suffe grappen in de trant van: 'Ik kijk een stomme film.' 'Waarom kijk je dan geen leuke film?'

Tegelijk leveren die extremen wél een schitterende bijrol op van Georgina Verbaan, die zich als psychotische stalker in het holst van de nacht schreeuwend tussen het vuilnis op straat werpt. Alleen dat is het bekijken al waard.

Zo zwalkt Hartenstraat heen en weer tussen grappig en te flauw, tussen fris en cliché, terwijl er voorzichtig een eigen stijl van Vogel door alle perikelen heen schemert. Nu het juiste materiaal nog.