Nebraska is een heerlijk en eerlijk drama over knellende familiebanden, niet ingeloste verwachtingen en verloren levens. Bitterzoet, levensecht en – typerend voor het oeuvre van Payne – ondanks alles opbeurend.

Na twee uitstapjes in respectievelijk Californië en Hawaii (voor Sideways en The Descendants) keert regisseur Alexander Payne voor zijn nieuwste film terug naar de slaapstadjes en uitgestrekte korenvelden van zijn geboortestaat Nebraska. Waar hij ook zijn films Citizen Ruth, Election en About Schmidt draaide. 

Acteur Bruce Dern (77) speelt, na een leven van bijrollen in goede en hoofdrollen in slechte films, eindelijk de rol van zijn leven als de geestelijk verwarde Woody Grant, die per se naar Lincoln, Nebraska, wil om daar de miljoen dollar op te halen die hem in een neploterij beloofd is. Omdat Woody niet te stoppen is, besluit zoon David (mooi ingehouden gespeeld door Will Forte, van de komische tv-serie Saturday Night Live) hem te vergezellen . 

Het in stemmig zwart-wit geschoten Nebraska gaat samen met Woody en David terug in de tijd. Onderweg naar Lincoln stoppen ze in Woody's geboortedorp Hawthorne, waar David meer over zijn vaders verleden te weten komt en het nieuws dat Woody een miljoen heeft gewonnen maar wat graag wordt geloofd door Woody's achtergebleven familie en vroegere vrienden. 

Regisseur Alexander Payne (1961) slaagt er als geen ander in de kijker te laten houden van stugge, lompe, in zichzelf gekeerde personages. Van de egocentrische wijnkenner Miles ( Paul Giamatti) in Sideways tot de angstige pensionado Warren ( Jack Nicholson) in About Schmidt. En nu dan van de alcoholische, verwarde Woody. 

Payne koppelt regelmatig humor aan drama, en weet, juist omdat hij erin slaagt beide geloofwaardig te houden, met het melancholieke meesterwerk Nebraska zowel te amuseren als te ontroeren. Hij wordt daarbij geholpen door het over de hele linie sterke acteren en het prachtig uitgebeende script van Bob Nelson. 

Nelson, die jaren meespeelde in en teksten schreef voor de komische tv-serie Almost Live!, is de ideale scriptschrijver voor Payne . Ook hij combineert bijna achteloos humor en diepe emotie. En Nelson is een meester in het schrijven van korte, krachtige zinnen. Neem Woody's tekst als hij in zijn ouderlijk huis terugkomt en zich het volgende herinnert: 'Dit was de slaapkamer van mijn ouders. Ik kreeg met de broekriem toen ze ontdekten dat ik daar geweest was. Afijn, niemand zal me nu nog slaan.' Een wereld van pijn en een ongelukkige jeugd in slechts een handvol woorden. 

Nebraska zit vol met dergelijke fraaie zinnen en aangrijpende scènes. En is op die momenten zo goed geslaagd, dat we Payne zijn soms doorgeslagen gebruik van slapstick (de twee neefjes van Woody) met een glimlach willen vergeven.