Succesvolle scenaristen die zelf op de regisseursstoel kruipen: in Amerika is het eerder regel dan uitzondering. Maar weinigen deden dat zo overtuigend als Scott Frank, schrijver van onder meer Out of Sight en Minority Report, die in 2007 als regisseur debuteerde met het onderschatte The Lookout. Een ingenieuze noir waarin Joseph Gordon-Levitt een van zijn beste rollen speelt, als gehandicapte jongen met geheugenverlies die betrokken raakt bij een bankoverval.

The Lookout leverde Frank een Independent Spirit Award voor beste debuut op. En toch duurde het jaren voordat hij met A Walk Among the Tombstones, een uiterst duistere bewerking van de detectivereeks van Lawrence Block, zijn tweede film kon regisseren. Pas toen Liam Neeson ( Taken) werd gecast in de voor hem zo vertrouwde rol van getroebleerde rouwdouwer kwam het licht op groen te staan.

Neeson is dan ook fantastisch als Matt Scudder, een op klassieke speurneuzen als Sam Spade ( The Maltese Falcon) en Philip Marlowe ( The Big Sleep) geïnspireerde oud-agent die anno 1999 in New York zijn brood verdient als privé-detective zonder vergunning. Hij wordt door een heroïnedealer ingehuurd om de ontvoering en moord op diens vrouw te onderzoeken. Al snel leidt het spoor naar twee sadistische seriemoordenaars, die azen op een nieuw slachtoffer.

A Walk Among the Tombstones volgt de gebaande paden van het detectivegenre. Maar net als in The Lookout weet Frank de clichés in zijn voordeel te laten werken. Want ook al is Scudder de archetypische eenzame detective – een voormalig alcoholist die worstelt met schuldgevoelens uit het verleden – vervelen doet hij nooit. Vooral met dank aan de kleurrijke bijfiguren die hij om zich heen verzamelt, zoals het hyperintelligent straatjochie TJ ( rapper Astro), die zich ongevraagd opwerpt als zijn assistent.

A Walk Among the Tombstones is op z’n best als de personages centraal staan, en niet de gebeurtenissen. Geweldig is bijvoorbeeld de scène waarin Scudder en TJ ' s avonds laat in een diner in regenachtig Brooklyn discussiëren over zaaddodende frisdranken, de voordelen van vegetarisme en wat een detective succesvol maakt (een goede blaas, aldus Scudder).

Naar het einde toe vliegt de film behoorlijk uit de bocht, als het tijd wordt voor de onvermijdelijke ontmoeting tussen Scudder en zijn monsterlijke tegenstrevers. Die confrontatie komt geen moment uit de verf, vooral omdat de moordenaars al snel hun geloofwaardigheid verliezen.

Zonde, want tot dat punt is A Walk Among the Tombstones een fantastische mix van pulp, horror en suspense.