De Necromongers, die in het tweede deel nogal wat aandacht opeisten met hun universumbedreigende acties, komen nu enkel even buurten in een flashback. We zien hoe ze Riddick, die eigenlijk hun nieuwe heerser is, voor dood hebben achtergelaten op een helse, door de zon verschroeide, planeet. Zwaargewond kruipt hij door het barre landschap, terwijl in elke grot een monster loert dat uit is op een hapje. En dan krijgt hij ook nog een dozijn huurlingen op zijn nek .
Het is prettig dat de Star Wars-nabootsingen zijn opgegeven na het tweede deel. Weg zijn de allesomvattende geschiedenissen, soapy plotlijnen en tientallen planeten vol wonderlijke wezens. Daarmee is de film echter wel bijna een kopie van Pitch Black. Twohy koppelde eerder succesvol de definiërende kenmerken van Riddick – zijn dierlijke instincten en vermogen om in het donker te zien – aan de stijl van de film. Dat leverde beelden op die in hun inventiviteit vanzelf spannend waren en tevens bijdroegen aan de suspense en sfeer van de hele film. Het originele is er in dit derde deel echter volledig af, en ook het 'beest' in Riddick is inmiddels gedegradeerd tot een gimmick.
Want, om in de woorden van het personage zelf te spreken, Riddick is beschaafd geworden. Hij mag dan wat aliens fileren, de moreel dubieuze crimineel waar continu naar gehint wordt is nergens te bekennen. Eigenlijk was hij in Pitch Black al redelijk braaf – tegenwoordig moet je als slechterik hoog scoren op de nazi- schaal eer je hoofd wordt doorkliefd. De beste man adopteert nota bene een schoothondje!
De regie is degelijk, net als de special effects, maar het is allemaal al talloze malen eerder vertoond. Na een drietal bioscoopfilms , een alleraardigste animatie van Æon Flux-regisseur Peter Chung, een televisiefilm en een handvol videogames is het personage Riddick inmiddels wel uitgemolken. Hopen dat Hollywood de reboot nog even uitstelt.
Regisseur David Twohy (The Arrival, A Perfect Getaway) en spierbundel Vin Diesel (de Fast and the Furious-films) werken opnieuw samen aan een avontuur van antiheld Riddick. De eerste keer dat ze dat deden leverde dat Pitch Black op, een film die door de sterke regie van Twohy en de inventieve beelden hoog uitsteeg boven wat hij eigenlijk was: een doorsnee 'creature feature'. Na het geflopte vervolg The Chronicles of Riddick keren ze nu terug naar de basis.