'Bid voor het beste, bereid je voor op het slechtste,' zo oreert Keller Dover (Hugh Jackman, met ringbaard) meerdere malen in Denis Villeneuves inktzwarte thriller Prisoners. Niet voor niets staat zijn kelder vol met proviand voor noodgevallen. Keller is een voormalig alcoholist met een kort lontje, een patriot in hart en nieren, en een vader die alles voor zijn gezin over heeft.

Zijn pessimistische wereldvisie wordt bevestigd als op een avond het kwaad binnensluipt in de slaperige buitenwijk waar hij met zijn gezin woont, en er met zijn dochter vandoor gaat. Ook van haar vriendinnetje is geen spoor meer te bekennen. De enige aanwijzing leidt naar een camper, maar de zwakbegaafde eigenaar wordt door gebrek aan bewijs al snel vrijgelaten.

De politie – in de persoon van Loki, een briljante detective met zenuwtrekjes en talloze tatoeages (prachtrol van Jake Gyllenhaal) – lijkt het verder ook niet te weten, en dus besluit Keller het heft in eigen handen te nemen. Terwijl zijn vrouw zich met behulp van medicijnen avond na avond in slaap huilt, houdt hij de aanvankelijke verdachte tot diep in de nacht in de gaten.

Meer over de plot weggeven zou Prisoners geen goed doen, maar wat volgt is een zorgvuldig opgebouwde, emotioneel slopende tocht, alsmaar duisterder van toon en gesitueerd in een naargeestig landschap waar het altijd lijkt te regenen en de nacht enkel wordt opgevolgd door het schemer. Afzonderlijk storten Keller en Loki zich in de hel van kindermisbruikers en hun slachtoffers. Of het nu goed afloopt of niet, beiden lijken ze al voorgoed verloren te zijn.

Het grootste pijnpunt van Prisoners is dat de Canadees Villeneuve in zijn eerste Engelstalige film meer geïnteresseerd is in suspense dan in de moraliteit van zijn personages. Dat was ook al het geval in zijn vorige film, het voor een Oscar genomineerde Incendies (2010). Maar als thriller kent de film – met dank aan de donkere toon, die onder meer het werk van David Fincher in herinnering roept – maar weinig gelijken.

De ware ster van de film is overigens 'director of photography' Roger Deakins (Fargo, Skyfall), die met vrijwel enkel natuurlijk licht een magistraal schimmenspel schept. De Rembrandt onder de cinematografen; na tien Oscarnominaties zou hij nu eindelijk eens beloond moeten worden.

Meer over Prisoners