Toni, een beer van een vent met stoere bakkebaarden en armen als boomstammen, blijft er bijna in als zijn baas Gilles hem opdraagt nieuwkomer Gary even te demonstreren wat straling met een mens doet. Zelfs zijn collega's kijken even bezorgd in zijn richting, zo overtuigend begint Toni te kuchen en te rochelen. 'Dat doet straling,' zegt hij dan. Het gezelschap schiet in de lach, het bier stroomt rijkelijk.

Dan loopt Toni's sensuele vriendin Karole – hotpants, strak wit blousje – naar Gary. 'Sta op,' gebiedt Karole hem als ze zelfbewust voor hem is gaan staan . Hij doet het, gedwee als een schooljongen. Met een vingerbeweging beweegt Karole Gary's hoofd naar het hare en begint hem hartstochtelijk te zoenen, vol op de mond, seconden lang. Iemand fluit, een ander joelt. 'Je hebt zojuist alles gevoeld,' zegt ze dan. 'Angst, duizeligheid. Je was verdoofd, je stond te trillen op je benen. Dat doet straling.' Ze loopt terug naar Toni en geeft hem een knuffel. 'En dit was nog maar een kleine dosis.' De bravouremannetjes proosten. Op de liefde!

Grand Central is na het fragiele coming of age-drama Belle Épine (2010) de tweede speelfilm van de Franse regisseur Rebecca Zlotowski. De film draait om Gary Manda, een knappe jongeman die zo weinig opleiding heeft dat de baantjes niet voor het oprapen liggen. Hij kan wel aan de slag in een kerncentrale, waar hij schoonmaak- en onderhoudswerk moet doen. Het is levensgevaarlijk werk, maar het is noodzakelijk om (goedkoop) licht in de Franse huiskamers te brengen.

Daar is het Zlotowski niet om te doen , Grand Central is geen pamflet; de immer brommende kerncentrale vormt het schitterende decor voor een gecompliceerde driehoeksverhouding. Gary valt als een blok voor Karole, die gaat trouwen met Toni, die Gary liefdevol in hun gemeenschap heeft opgenomen. De dreiging is voortdurend voelbaar, waarbij het de vraag is wat dodelijker is: de straling of de liefde?

De Franse Algerijn Tahar Rahim, die eerder indruk maakte in Le passé en Un prophète, vindt precies de juiste balans tussen branie en onzekerheid, tussen naïviteit en levenslust. Hetzelfde geldt voor Léa Seydoux, die eerder de hoofdrol speelde in Belle Épine en momenteel ook te zien is in La vie d'Adèle. Ook Denis Ménochet (Toni) en Olivier Gourmet (Gilles) zijn op dreef, maar de meeste indruk maakt de nucleaire centrale.

De binnenopnamen vonden plaats in een kerncentrale in het Oostenrijkse Zwentendorf, die nooit in gebruik is genomen omdat bij een volksreferendum 50,47 % tegen het opstarten stemde. Voor de buitenopnamen gebruikte Zlotowski de kerncentrale Cruas in de Ardèche, die een paar jaar geleden in het nieuws kwam na een defect in het koelsysteem.

De betonnen kolos rookt en loeit, en vormt bovendien een fraai contrast met de paradijselijke natuur waarin Gary en Karole elkaar heimelijk ontmoeten. Niets is zo gevaarlijk als lust en liefde, wil Zlotowski maar zeggen.