Midnight's Children is een epische film over de moderne geschiedenis van India, gemaakt met een klein budget. Die bescheiden beurs zie je ook terug in de film, want de sets zijn vaak klein en de grote veldslagen van die tijd (in Pakistan en Bangladesh) vinden plaats op de achtergrond. Misschien dan niet echt episch, toch is Midnight's Children een sympathieke en vaak ook humoristische film.

De film werd geregisseerd door Deepa Mehta naar het gelijknamige Booker Prize -winnende boek van Salman Rushdie, die na de fatwa in 1989 vanwege roman De duivelsverzen alweer jaren in relatieve rust in New York leeft. Rushdie schreef zelf het scenario van de film en sprak ook de vertelstem in. Die vertelstem is prettig, want de meeste kijkers zullen niet goed thuis zijn in India's moderne geschiedenis en kunnen af en toe wel wat duiding en uitleg gebruiken.

De film draait om de middernachtskinderen uit de titel. Geboren in de nacht van 15 augustus 1947, de dag waarop kroonkolonie India onafhankelijk werd van Groot -Brittannië. Hoofdpersonage is Saleem, eigenlijk kind van arme ouders, maar door de vroedvrouw tijdens de geboorte verwisseld met Shiva, kind van een rijke Indiase familie.

Nog meer middernachtskinderen spelen een rol, en de levens van die kinderen zijn niet alleen op magische wijze verbonden met elkaar , hun moeizame volwassenwording staat symbool voor India's eigen groeiproblemen na de onafhankelijkheid.

Wellicht door geldgebrek, of door Mehta's eigen voorkeur voor persoonlijke verhalen, is de balans in Midnights Children doorgeslagen naar de persoonlijke problemen van Saleem, die op zoek is naar zijn eigen moeder, en verliefd is op middernachtskind Parvati. Daardoor is de film aan de sentimentele kant, wat zich niet goed laat rijmen met de – ondanks het geweldloze protest van Mahatma Gandhi – toch behoorlijk bloederige geschiedenis van India.