Drie jaar na de verrassende verfilming van Mark Millars heerlijk anarchistische superheldencomic hult scholier Dave Lizewski (Aaron Taylor-Johnson) zich wederom als titelheld in het groengele wetsuit. Nog steeds vastberaden om als 's werelds eerste echte superheld de misdaad te bestrijden. Maar de dood van mentor Big Daddy heeft het er niet eenvoudiger op gemaakt.

Een vacature bij de knullige superheldenknokploeg Justice Forever biedt gelukkig uitkomst. Aangevoerd door herboren christen Colonel Stars and Stripes – fijne bijrol van Jim Carrey, die vanwege het excessieve geweld onlangs afstand van de film nam – gaat het samengeraapte zooitje van wannabe's en sukkelaars de strijd aan met het leger slechteriken dat door miskend miljonairszoontje Chris D'Amico ( Christopher Mintz-Plasse) bij elkaar is getrommeld.

D'Amico was drie jaar geleden nog vigilante Red Mist, maar door het verlies van zijn criminele vader, die aan het slot van deel één door Kick-Ass met een bazooka de eeuwigheid werd ingeschoten, is hij dan toch tot het besef gekomen dat zijn roeping aan de andere kant van het spectrum ligt: hij wil de allereerste superschurk worden.

The Motherfucker noemt hij zichzelf, en de enige die hem zou kunnen stoppen is Big Daddy's grofgebekte dochter Hit-Girl ( Chloë Grace Moretz), ware het niet dat zij op verzoek van haar voogd de nunchucks aan de wilgen heeft gehangen en voortaan als braaf tienermeisje door het leven probeert te gaan.

Gelukkig kruipt het bloed waar het niet gaan kan, want het is wederom Hit-Girl/Moretz die zich als heldin van het verhaal ontpopt. Omdat een schattig meisje die zinnen als 'Act like a bitch, get slapped like a bitch' uitspreekt nog steeds grappig blijkt – 'moreel verwerpelijk', aldus de inmiddels overleden oppercriticus Rogert Ebert in 2010 – maar bovenal omdat ze een emotionele gelaagdheid toont die geen van de andere personages bezit.

Kick-Ass zelf blijft een nogal tam personage. Daar lag in het eerste deel zijn kracht, maar inmiddels verveelt hij meer dan dat hij fascineert. The Motherfucker is dan weer zo extreem dat het vervelend wordt.

Maar zodra Moretz ten tonele verschijnt, keert veel van de oude glorie terug. Vooral in de kalmere scènes, wanneer ze door de hoogblonde mean girls van de school wordt gerekruteerd, is ze een prachtig vat vol tegenstrijdigheden. Een tienermeisje dat ervan geniet om wat voor tuig dan ook in hun ballen te schoppen, maar wier hart net zo goed sneller gaat kloppen van een knappe jongen die zijn shirt uittrekt.

In Hit-Girls zoektocht naar een enigszins normaal bestaan ligt dan ook de toekomst van de franchise. Al is het te hopen dat de poep- en kotsgrappen, die bijna de gehele film om zeep helpen, dan wel achterwege blijven.