Lief gitaargetokkel, gemompelde dialogen, pluizige baarden en strakke broeken – yep, Short Term 12 is een typisch Amerikaanse indiefilm. Maar de herkenbare elementen doen niets af aan de kwaliteit van dit ontroerende drama.

Twintigers Grace ( Brie Larson) en Mason ( John Gallagher jr) werken in een opvanghuis voor kansarme tieners. En proberen intussen een wat moeizame liefdesrelatie in stand te houden. Moeizaam, omdat Grace zo'n gesloten type is. Zowel Mason als de kijker hebben wel door dat er iets speelt, maar wat precies, daar wil ze niets over kwijt.

Short Term 12 schuurt met z'n nonchalante stijl aan tegen de Amerikaanse mumblecore-cinema, waarin ook altijd ietwat lijzige, zoekende twintigers en dertigers centraal staan. Maar het drama heeft meer te bieden dan de gemiddelde film in dat genre. Meer nuance, meer diepgang. En een uniek decor: het opvanghuis maakt een zeldzaam authentieke indruk. Het verbaast niet dat regisseur/scenarist Destin Cretton zelf een poos in de jeugdzorg heeft gewerkt. Over die ervaring maakte hij in 2008 al een korte film, die ook Short Term 12 heette en als uitgangspunt diende voor deze langere versie.

Het persoonlijke drama tussen Grace en Mason en het reilen en zeilen in het opvanghuis zijn goed afgewisseld en komen ten slotte netjes bij elkaar. Iets té netjes misschien – de emotionele apotheose voelt een tikje geforceerd aan. Maar het hart van de film zit zo stevig op de goede plek dat dit moeiteloos door de vingers kan worden gezien.