‘Bang zijn, maar het toch doen.’ Dat is de definitie van moed die de elfjarige Skunk geeft in Broken, het ijzersterke speelfilmdebuut rond dat thema van de Britse theaterregisseur Rufus Norris.

Norris is van dezelfde generatie als Sam Mendes en Stephen Daldry. Die verdienden ook eerst hun sporen in de Britse theaterwereld voor ze hun gedenkwaardige speelfilmdebuten American Beauty (1999) en Billy Elliot (2000) maakten. Met zijn diep menselijke drama, indrukwekkende rolbezetting en gevoel voor detail past Norris met Broken moeiteloos in dat rijtje. De film opende de Semaine de la Critique in Cannes en werd bij de British Independent Film Awards uitgeroepen tot beste film.

Tienertomboy Skunk, met verve vertolkt door nieuwkomer Eloise Laurence, woont met haar liefdevolle vader Archie (een mooie rol van Tim Roth), oudere broer en inwonende au-pair aan een pleintje in de suburbs van Noord-London, niet ver van een autosloperij waar ze regelmatig uithangt. Ze heeft een zwak voor de wat simpele overbuurjongen Rick (Robert Emms), die op een dag uit het niets in elkaar wordt geslagen door de agressieve buurman Mr. Oswald ( Rory Kinnear). Die brengt in z’n eentje zijn drie grofgebekte tienerdochters groot. Het incident markeert het begin van een reeks gebeurtenissen die Skunks laatste zomer als kind inluiden. Eenmaal op de middelbare school krijgt ze het aan de stok met de jongste telg uit het asociale gezin.

Broken gaat over onrecht en veerkracht, is liefdevol warm en griezelig duister tegelijk, soms surrealistisch onwerkelijk, en ook nog grappig. Een knappe combinatie die werkt omdat we door de ogen van de jonge Skunk de wereld vol vertrouwen tegemoet zien, maar net als zij de achtergronden daarvan niet precies kennen. Zowel liefde als onheil kunnen zo elk moment verpletterend toeslaan, zoals de sloopkraan zijn arm met kracht op autokarkassen slaat. Positie kiezen, opkomen voor je geliefden of daar de moed niet toe vinden, zijn voor de volwassen personages in dit verhaal even wezenlijk als voor de jonge Skunk.

De film is een bewerking van het gelijknamige romandebuut van Daniel Clay, die dat weer losjes baseerde op de klassieker To Kill a Mockingbird. Regisseur Norris kleurt zijn drama met ultrakorte shots van een omgevallen emmer of uitfloepende straatlantaarn, ziet dan weer vreemde schoonheid in een streetdancende jongen op een lege parkeerplaats. Blur-frontman Damon Albarn leverde de bitterzoete soundtrack met enkele betoverende songs die hoofdrolspeelster Eloise Laurence inzong: ‘When I’m really old, and when my head falls out, I’ll stick it back with a spoon – from the marmalade you made.’ Gruwelijk en zoet tegelijk. Dat is Broken ten voeten uit.