Het populaire verhaal werd in 1947
verfilmd, met allerlei doldwaze toevoegingen en een uitbundige
Danny Kaye in de hoofdrol. Thurber was er niet blij mee, zo liet hij weten
in een ingezonden brief in het tijdschrift Life.
In de nieuwe
verfilming van het verhaal, van en met komiek
Ben Stiller, is Walter Mitty een beeldredacteur bij datzelfde tijdschrift.
Net als in de eerdere film is er van alles aan het oorspronkelijke gegeven
toegevoegd. Mitty is een eenzame vrijgezel, sociaal onhandig op zo'n typische
Ben Stiller-manier. Ooit was hij een coole skateboarder met wilde
toekomstplannen, maar een familiedrama gooide roet in het eten. Nu beleeft hij
alleen nog avonturen in zijn fantasie: romantische ontmoetingen met een leuke
collega (
Kristen Wiig) en stoere confrontaties met zijn vervelende nieuwe baas (
Adam Scott).
Tot het lot hem alsnog uit zijn schulp lokt. De
papieren editie van Life houdt ermee op (wat in werkelijkheid al een aantal
jaren geleden gebeurde), en op de laatste cover zal een bijzondere prent van
sterfotograaf/avonturier Sean O'Connell (cameo van
Sean Penn) prijken. Het negatief is echter spoorloos verdwenen, wat Mitty
dwingt O'Connell op te gaan sporen. Een queeste die achtereenvolgens naar
Groenland, IJsland en Afghanistan leidt.
Deze nieuwe verfilming van
The Secret Life of Walter Mitty staat al jaren in de planning; ooit waren er
namen als
Steven Spielberg,
Ron Howard en
Jim Carrey aan verbonden. Het scenario werd steeds opnieuw herschreven. Dat
is te merken: het eindresultaat is een rare hutspot van tonen en stijlen.
In de eerste fantasiescènes grossiert Stiller in het soort humor dat we kennen
uit eerdere films die hij regisseerde (
The Cable Guy,
Tropic Thunder) – zwaar over the top en behoorlijk geestig. Die
luchtige aanpak sluit goed aan bij de niet al te realistische plot. Maar hoe
verder in de film, hoe serieuzer en sentimenteler de toon wordt. Sommige
momenten lijken wel afkomstig uit een reclame voor een zorgverzekeraar.
Daarmee is de film wisselvallig, maar nog niet mislukt. Geheel in de geest van
de hoofdpersoon, valt er prima weg te dromen bij de charmante acteurs, aardige
grappen en mooie plaatjes – de stedelijke decors en exotische natuur zijn
prachtig in beeld gebracht.
Alsof je bij de kapper een poosje door uiteenlopende tijdschriften als National Geographic en Mad Magazine bladert, dat is ongeveer de waarde van deze vluchtige feelgoodfilm.