What is the stuff that families are made off? Hirokazu Kore-eda's films draaien eigenlijk altijd om de vraag naar de aard van die band met onze naasten . Waarom houden we juist van hen en niet van anderen? Vanwege gedeelde herinneringen? Vanwege een biologische band? Het kan ook anders. In de mangaverfilming Air Doll krijgt iemand een relatie met een opblaaspop. Vijftien jaar daarvoor volgt Kore-eda in de documentaire Without Memory een vader die door een medische fout geen nieuwe herinneringen op kan slaan en die z'n vrouw en kinderen in de mist van zijn geheugen ziet verdwijnen.
Ook in fictiefilms gebruikt Kore-eda de onderkoelde stijl uit z'n documentaires, waardoor ze een overtuigingskracht krijgen die de vaak melodramatische verhalen anders niet zouden hebben. Dat hebben ook veel westerse kijkers ervaren bij het zien van Nobody Knows, waarin vier broertjes en zusjes door hun moeder in de steek worden gelaten en dan zelf moeten zien te overleven. Niet elke moeder voelt die lokroep van de natuur.
Maar bij anderen lijkt die natuur wel beslissend. 'Dat verklaart alles,' verzucht een van de vaders in Like Father, Like Son als hij hoort dat zijn zoon in het ziekenhuis verwisseld is met een andere baby. Voelde hij niet altijd al dat de kleine Keita anders was? Bedeesder ? Minder ambitieus? De andere vader en de twee moeders hechten minder waarde aan die bloedband. Ze hebben al die jaren voor de jongetjes gezorgd en aan die liefde verandert niets.
Het is wat schematisch dat de strikte vader zelf ook een strikte vader had, zoals Kore-eda laat zien. Ons gedrag is complexer dan dat. Maar het is een detail in een film die je verder juist met z' n terughoudendheid weet te raken. Zoals in de persoon van de kleine Keita die om zich heen kijkt en het gedrag van z'n vader probeert te begrijpen. Weet hij veel van biologie en bloedbanden. Net als in Nobody Knows dreigen de kinderen het slachtoffer te worden van het egoïsme en het gemankeerde zelfbeeld van volwassenen. Maar gelukkig hebben die deze keer niet het hoogste woord.
Vier ouders horen van een ziekenhuis dat hun twee zesjarige zonen bij de geboorte verwisseld zijn. Ze staan voor een dilemma: wie beschouwen ze als hun echte zoon?