De Nederlandse remake van het Vlaamse Smoorverliefd volgt de liefdesperikelen van vier vrouwen die in een knusse Haagse modelwoning onder één dak leven. Moeder Judith, tante Barbara, jongste dochter Eva en iets oudere dochter Anna, die afhankelijk van hun leeftijd allemaal een man, een jongen of een baby willen en dan tegen de onvermijdelijke obstakels oplopen.

Barbara ( Anna Drijver) probeert al een tijdje zwanger te worden van Mathias ( Johnny de Mol, die hier niet op acteren te betrappen valt), maar het wil niet lukken. Plezier in seks heeft ze niet, tot ze Jim tegenkomt ('Dit is dus een orgasme!'). Judith ( Susan Visser) loopt op de datingmarkt steeds tegen de verkeerde mannen aan ('Ben ik hopeloos?' 'Nee, jij bent helemaal oké, Judith.'), tot ze beseft wie de ware is. Eva durft de bink van het schoolplein niet aan te spreken en Anna realiseert zich eindelijk op wie ze al jaren verliefd is.

Smoorverliefd is de eerste helft een sympathieke, zij het nogal lichtvoetige, romantische komedie, vooral omdat er met visuele effecten, snelheid, overacting en knullige dialogen een campniveau wordt gehaald dat wel vermakelijk is. Misschien onbedoeld soms, maar het werkt. Vooral Vissers geëxalteerde acteerstijl past hier goed bij, waarbij Rik Launspach als haar rustige ex dan weer een mooi contrapunt vormt. Maar zodra rond het midden van de film de snelheid inzakt, beginnen de problemen. Dan blijkt Smoorverliefd op twee gedachten te hinken: de film wil campy maar ook gevoelig zijn. Want het moet wel duidelijk worden dat al die liefdesperikelen ook best verdriet kunnen opleveren.

Vooral de knullige dialogen leveren soms tenenkrommende scènes op, zoals wanneer Jim Barbara wil overtuigen bij hem te blijven door een gepassioneerde speech van een halve minuut te houden . Op dat moment lijkt het alsof Drijver haar tekst kwijt is, want ze weet alleen een nauwelijks verstaanbaar 'ja' uit te brengen en valt weer in zijn armen. Terwijl ze kwam vertellen dat ze naar Mathias terug wil. Scène afgelopen. Zo verlopen scènes in de tweede helft vaker net niet logisch, klopt de timing niet , of ontbreekt de pay-off van een grap.

De gebreken zullen een Gouden Film vast niet kunnen voorkomen, ook al zijn er voor de vrouwen uit de doelgroep – zeker meiden in de categorie zestien tot twintig – inmiddels veel betere komedies over hun amoureuze avonturen gemaakt.