Beredeneerde chaos

En zo hebben de makers van Daglicht de gelijknamige verfilming van de Gouden Strop-winnaar van Marion Pauw dan ook benaderd: lekker zwart, zelfs overdag, met onvermijdelijk veel spiegelingen en reflecties. Regisseur Diederik van Rooijen ( Bollywood Hero, Stella's oorlog, Taped, tv-serie Penoza) en cameraman Lennert Hillege gebruikten oude cinemascopelenzen voor een vervormend effect . De openingsscène speelt zich af in een zwembad. De twee autisten in de film zijn visfanaten. In het huis van Iris' moeder staat een levensgroot aquarium. Het vissen kan beginnen!

Iris ontdekt dat ze een broer heeft, Ray ( Fedja van Huêt), die opgesloten zit. Omdat hij autistisch is. En een gevaarlijke moordenaar. Laat ze nu ook een zoontje hebben dat af en toe in ijselijk gillen uitbreekt. En een sexy inrichtingsmedewerker die haar er fijntjes op wijst dat autisme erfelijk is.

Voor informatie kan Iris niet terecht bij haar moeder (een kille Monique van de Ven), want die is net twee weken op vakantie. Na een eerste ontkenning neemt zij de telefoon niet meer op. Dus moet Iris zelf op onderzoek uit. In de trailer verklapt Iris al: 'Ray is onschuldig, en ik ga uitzoeken wie het heeft gedaan.' Maar goed, ze kan er natuurlijk altijd nog naast zitten.

Was alle aandacht die naar sets, lenzen en licht is gegaan maar in het script en de psychologische diepgang van de personages gestoken. Het drama – van dik hout zaagt men planken – scheert af en toe gevaarlijk langs een pastiche. Topzware geluidseffecten laten zelfs een broodjesoven nog met een donderende echo dichtklappen.

Grootste euvel is het rariteitenkabinet aan personages: Thijs Römer als pornoproducent en verwende telg uit een machtig familieconcern. Monique van de Ven met Cruella de Vil-haar. Fedja van Huêt als niet zomaar een autist, nee,  een idiot savant met een donkergroen, tot de kin dichtgeknoopt button-down-overhemd en de lege blik van een roekeloze killer. Denk Javier Bardem in No Country for Old Men. Maar dan met het fysiek en ook weer de puppylook van Rain Man .

Schijf en Van Huêt weten tot op zekere hoogte door hun karikaturen heen te acteren. De charismatische Matteo van der Grijn – bekend van de titelrol in de musical Soldaat van Oranje – vormt een aangenaam naturel baken van rust als inrichtingsbegeleider. Een nog uit te vinden Gouden Kalf mag naar de make-up- afdeling die Fedja van Huêt zo soepeltjes een stuk ouder laat lijken dan hij is.

Daglicht is meer whodunnit-puzzel dan psychothriller. Plotontwikkelingen worden eindeloos uitgesteld: steeds als iemand iets zegt dat van belang is, komt er weer iets tussen. Als er een dode vis in het aquarium dobbert, vist de anders zo kordate Iris 'm er niet uit, maar belt ze de aquariumspecialist. Die kan dan weer een belangrijke – halve - onthulling doen. Zo wordt er in Daglicht een hoop gepraat. Jammer, want de paar actiescènes die er zijn, zien er goed en spannend uit.
Het is met de film een beetje als de beredeneerde chaos in Ray's hoofd. Als hij in paniek raakt prevelt hij de namen van zijn geliefde vissen als houvast: KingKongHannibalMariaPeanutFrançois