‘Maak u maar geen zorgen. Bekijk ’t als een grote vakantie.’ Met die woorden wordt de bijna zeventienjarige Katharina ontvangen in een groot katholiek ziekenhuis ergens in Vlaanderen. Het is eind jaren zeventig. Katharina is ongewenst zwanger en wordt weggestopt op de zolder van het ziekenhuis. Samen met een handvol lotgenotes.

Wat zij niet weet – maar de kijker wel – is dat ze daar niet alleen gaat bevallen, maar ook haar kindje zal moeten afstaan. Alles netjes met goedkeuring van de ouders (en met een achteloos ondertekend document), en natuurlijk ‘in het belang van het kind’, maar misdadig blijft het. En waargebeurd, want dit was eind jaren zeventig de praktijk in België, en waarschijnlijk in grote delen van Europa.

De Vlaamse filmmaakster Patrice Toye (1967) had een aanklacht tegen de katholieke kerk à la Peter Mullans The Magdalene Sisters kunnen maken, maar koos voor een andere, meer poëtische weg. Zij liet zich inspireren door de broeierig-dromerige sfeer van films als Peter Weirs Picnic at Hanging Rock.

Alle aandacht gaat naar de belevingswereld van Katharina, die ineens tussen een tiental andere zwangere meiden wordt geplaatst. Met alle gierende hormonen van dien. Wat door Toye benadrukt wordt in een seksueel geladen opvoering door de meiden van een Griekse tragedie over de Minotaurus (gespeeld door de achteloze tuinman), en de warme vriendschap die ontstaat tussen Katharina en lotgenote Roxanne.

Uiteindelijk lijkt het verblijf in het fraai landelijk gelegen ziekenhuis inderdaad meer op de beloofde vakantie dan op een straf. Tot de harde werkelijkheid (lees: de bevalling) de meisjes inhaalt.

Toye liet al in haar eerste speelfilm Rosie zien dat ze wel raad weet met dromerige tieners, en laat de veelal beginnende actrices ook in Little Black Spiders weer sterk spelen. De casting is sowieso een van de sterke punten van de film, want voor de kleine, maar belangrijke bijrol van de vader van Katharina’s kindje, de getrouwde leraar klassieke talen Guy, koos ze komiek Wim Helsen. De scène tussen Katharina en Guy is het hoogtepunt van de film.

Want in die scène prikt de werkelijkheid even door de droomwereld heen, en voelen we de pijn en teleurstelling van Katharina. Even is er de dreigende onderstroom van Picnic at Hanging Rock. Daarna keren we weer terug naar de giebelende, kibbelende, en zoekende meisjes.