Deze heiligverklaring is de makers van Chasing Mavericks uiteindelijk
vergeven. Want ondanks alle zoetsappigheden en Disney-elementen – met name de
jaloerse pestkop had weggelaten mogen worden – is Chasing Mavericks een
energieke, inspirerende ode aan Moriarity’s levenslust geworden. Meer coming-of-
age dan klassieke sportfilm ook, waarin de relatie tussen Moriarity en zijn
mentor eerste viool speelt.
Met een vader die het gezin Moriarity al
vroeg verlaat en een moeder die baan op baan verliest doordat ze regelmatig
naar de fles grijpt, heeft de jonge Jay ook wel behoefte aan een sterk,
mannelijk rolmodel. Die vindt hij in buurman Frosty (
Gerard Butler), een lokale surfheld die zich opwerpt als substituut-vader.
Na langdurig aandringen besluit hij Jay te gaan trainen om de monsterlijke
golven van Maverick’s Point, die ontstaan als El Niño de Amerikaanse westkust
aandoet, te kunnen overleven.
Jay’s opleiding is niet enkel fysiek
– hij dient onder meer vier minuten lang zijn adem in te kunnen houden – maar
vooral ook mentaal. Een van de opdrachten die Frosty hem meegeeft is het
schrijven van een essay waarin hij zijn grootste angsten onder ogen moet zien te
komen. Het blijkt de moeilijkste opdracht van allemaal.
De
surfscènes, gelukkig niet al te bombastisch gefilmd, zijn fraai, maar de vader-
zoon-scènes tussen Butler en nieuwkomer Jonny Weston zijn nog een stuk fraaier.
Met name Weston, met de constante glinstering in zijn ogen, overtuigt. Van
naïeve optimist groeit hij uit tot een jonge, zelfverzekerde man, die de rollen
uiteindelijk omdraait en Frosty in moeilijke tijden ondersteunt.
Zonde is het dan ook dat de meerdere terzijdes – Jay’s beste vriend die aan de
drugs raakt, zijn grote liefde die hem op het schoolplein blijft negeren – het
niveau van de gemiddelde tienerfilm niet overstijgen. Maar de hartslagverhogende
slotakte, waarin de maandenlange trainingsarbeid zich eindelijk uitbetaalt,
maakt bijna alles goed. Kippenvel gegarandeerd.
Jay Moriarity was een engel, als we de filmadaptatie van zijn jonge jaren mogen geloven. Niet alleen schreef hij surfgeschiedenis door als zestienjarige de mythische Mavericks-golven te bedwingen nabij zijn woonplaats Santa Cruz in Californië, maar tussen zijn loodzware trainingsregime door zorgde hij ook nog eens voor zijn werkloze moeder, leende haar het geld dat hij bij de lokale pizzatent verdiende en beschermde haar tegen schuldeisers.