In het van romantiek barstende Cold Mountain (2003) van Anthony Minghella stonden twee koele acteurs tegenover elkaar: Jude Law en Nicole Kidman. In zijn laatste film Breaking and Entering zet Minghella Jude Law opnieuw tegenover een ijzige actrice, Robin Wright Penn, om zijn boodschap over onderhuids verlangen naar contact en liefde over te brengen.

Law speelt de succesvolle architect Will Francis. Robin Wright Penn is zijn Zweedse vriendin Liv die haar dagen in hun chique appartement slijt met tobben over haar autistische dochter en ondertussen steeds meer afstand van hem neemt.

Als Will na een serie inbraken in zijn kantoor de jonge dader naar huis volgt, raakt hij gefascineerd door de troosteloze wijk waar hij woont en zijn blue collar-milieu. Bovendien voelt hij zich aangetrokken tot de moeder van het joch, de warmbloedige, Bosnische naaister Amira (Juliette Binoche). Will begint zijn kleding bij de nietsvermoedende Amira te brengen voor herstelklusjes, om haar regelmatig te kunnen zien.

Minghella heeft patent op liefdesverlangen en dwarsbomende omstandigheden. Na zijn debuutfilm Truly Madly Deeply (1991), The English Patient (1996) en Cold Mountain (2003), pakte hij zijn favoriete onderwerp weer op. Dieze keer bedekt hij het met laagjes internationale vluchtelingenproblematiek, multiculturele botsingen en de ingewikkelde planologie van een metropool. Kille architectuur moet in Breaking and Entering symbool staan voor de harteloosheid van en in Londen, maar gek genoeg zijn het de acteurs die de grootste afstand houden.

Minghella staat erom bekend een acteursregisseur te zijn. 'Anthony is zachtmoedig, en laat ons heel veel ruimte,' zei Robin Wright Penn vorig jaar tijdens het filmfestival van Toronto . 'Dat bevrijdt je van angst. Anthony kon midden in een scène terwijl de camera bleef draaien, neerhurken en vragen stellen aan het personage dat je speelt. Het was net een therapiesessie en hij ging soms gerust een uur door. Aan het einde zaten we geheid te snotteren.'

Breaking and Entering ontstond vijftien jaar geleden met een idee over een beschadigd huwelijk dat onder de loep werd genomen, vertelt Minghella in de Making Of. Ook wilde hij er twee problematische kinderen en de verhouding met hun moeders in verwerken.

Vijftien jaar ideeën verzamelen was te lang. De letterlijke metaforen van dingen breken (de inbraken in Will's kantoor) en herstellen (Amira's thuisatelier en Liv die gebroken servies probeert te lijmen), en van strakke versus troosteloze architectuur hadden er minder dik op mogen liggen.

Prima ook dat de acteurs zo'n fijne tijd hadden op de set en dat Minghella zich als psycholoog over zijn spelers ontfermde, maar als de inleving bij zo'n topzwaar drama te wensen overlaat, wat heeft de kijker dan aan al die gratis therapie achter de schermen?

Extra's:
Audiocommentaar regisseur Anthony Minghella
Making Of (13 minuten)
Verwijderde scènes
Beeldformaat: Anamorphic 16:9
Geluidsformaat: Dolby 5.1
Duur: 116 minuten (hoofdfilm)