De feiten
Geboren: 21 april 1948, Parijs.
Actief als: regisseur, schrijfster, actrice.
Eerste film: Mais où et donc Ornicar (1979, als actrice); debuteerde als regisseur laat, op haar veertigste , met Chocolat (1988), nadat ze jarenlang assistent-regisseur was geweest bij onder anderen Wim Wenders en Jim Jarmusch.
Prijzen: Gouden Luipaard op het filmfestival van Locarno in 1996 voor Nénette et Boni, speciale vermelding KNF-prijs op filmfestival Rotterdam in 2001 voor Beau travail.
Beste film
Vendredi Soir (2002): subtiel, mijmerend verteld, klein
verhaal over een vrouw die op een regenachtige vrijdagavond vast komt te staan
in het verkeer, en een man ontmoet. Ook zien: Beau travail (1999), Nénette et
Boni (1996).
Slechtste film
J'ai pas sommeil (1994
). Warrig verhaal over seriemoordenaar in Parijs, dat te afstandelijk blijft om
te kunnen boeien.
Handelsmerk
Maakt films waarin
veel informatie met opzet is weggelaten, zodat de kijker mee moet gaan in de
impressionistische kracht van de beelden, muziek en montage - of in onbegrip
afhaakt. Is sterk beïnvloed door muziek (van bijvoorbeeld The Tindersticks, die
voor enkele films van Denis de soundtrack leverden), literatuur en beeldende
kunst. De ritmische montage van haar films wordt soms vergeleken met jazz.
Denis over Denis
'Film is een strijd met mensen die je niet wilt
ontmoeten, met beperkingen die je niet wilt hebben.'
(Sofa, 2002)
'
Ik maak niet met opzet moeilijke films, ik heb er een hekel aan als mensen dat
doen. Maar ik probeer te spelen met het idee dat mensen hebben van een verhaal.
Voor mij is film niet bedoeld om psychologische verklaringen te geven, film gaat
voor mij over montage. Ik vind het saai om stukken emotie en indrukken af te
wisselen met stukken verklaring. Als ik naar een film kijk, doet het een beroep
op mijn innerlijke emotie. Film heeft veel te maken met onze droomwereld.'
(The Guardian, 2000)
'Volgens mij is de huidige obsessie met het
verhalende in film - wat op zich een visueel medium is, net als schilderen -
veroorzaakt door televisie. Voor televisie bestond, hadden regisseurs veel meer
vrijheid om te komen met een artistieke visie op een verhaal.'
(Uncoy.com
, 2005)
'Geen andere kunstvorm is tegelijkertijd zo triviaal, vulgair en
subliem als cinema. (...) Echte cinema is een manier om het technische en
industriële materiaal om te vormen op zo'n manier dat het aan het sublieme raakt
. En ik denk dat sensualiteit de sleutel is. Cinema kan niet bestaan dan door
erotiek. De positie van de kijker is als een soort amoureuze passiviteit, en
daarmee hoogst erotisch.'
(Sight and Sound, 2000)
'Ik zou soms
willen dat mijn films minder herkenbaar zijn. Het zou geweldig zijn om eens in
een andere huid te kruipen en eens een andere regisseur te zijn. Ik ben gedoemd
om voor altijd Claire Denis te zijn.'
(Interview, 2001)
'Ik heb
altijd films gemaakt waar verlangen in zat. Dat is volgens mij het
basismateriaal van mijn films.'
(Sofa, 2002)
'Ik krijg wel eens
aanbiedingen om in Hollywood een film te maken, en daar ben ik in principe niet
tegen. Ik vind Hollywoodfilms meestal niet echt cinema. Er zijn wel
Hollywoodfilms die ik goed vind, zoals de films van Tim Burton en van David
Cronenberg. Het punt met Hollywoodfilms is dat uit de meeste niet echt een
waardering voor de kunst van film spreekt.'
(Phase9, 2005)