Multimediaal portret van Charlotte Rampling, een ongenaakbare actrice. 'Wat vrouwen van mijn leeftijd te bieden hebben is bijzonder, en dat zul je alleen weten als je ze in je leven toelaat.'

De feiten
Geboren: 5 februari 1945, Sturmer (Engeland).

Actief als: actrice. Was fotomodel voor ze actrice werd.

Eerste film : The Knack... And How To Get It (1965). Komedie van Richard Lester; Rampling is te zien als waterskiër, maar staat niet op de credits vermeld.

Prijzen: speciale César voor haar oeuvre in 2001, Europese Filmprijs voor beste actrice in 2003(voor Swimming Pool), Dilys Powell-prijs van de London Critics Circle in 2002, oeuvreprijs op het Cinemanila-filmfestival in 2001.

Beste film
Sous le sable (2000). 'Rampling speelt Marie met een weergaloze vanzelfsprekendheid' (de Volkskrant). Ook zien: Georgy Girl (1966), The Damned (1969), Il portiere di notte/The Night Porter (1974), Stardust Memories (1980), The Verdict (1982), Swimming Pool (2003).

Slechtste film
Mascara (1987), een Belgisch-Nederlands-Franse co- produktie. 'Een weerzinwekkend pretentieuze, dramatisch totaal ongeloofwaardige en gênant slecht vertolkte psychologische thriller, die een gloeiend pleidooi is tegen internationale co-produkties', aldus de SpeelFilmEncyclopedie.

Handelsmerk
Mysterieuze uitstraling, niet het minst door haar grijsgroene, katachtige, doordringende ogen. Combineert elegantie met sensualiteit, en haalde daardoor regelmatig lijsten van mooiste of meest sexy vrouwen. Werd door François Ozon gevraagd voor Sous le sable om haar ' aristocratische uitstraling'. Speelde veel gedurfde rollen, zoals in The Night Porter een overlevende van een concentratiekamp met een erotische obsessie voor haar voormalige SS-beul en in Max, mon amour een vrouw die een relatie begint met een chimpansee.

Rampling over Rampling
'Waarom ik nooit een gewone huisvrouw gespeeld heb? Zo zie ik er niet uit.'
(bij Adriaan van Dis, 1987) 

'Ik zou het ondraaglijk onaangenaam vinden om heel erg bekend te zijn.'
(de Volkskrant, 2001)

'Ik heb mijn hele leven met mijn schoonheid geleefd. Zelfs als je er niet over nadenkt, weet je dat je mooi bent. Als je het toch even vergeet, is er altijd wel iemand om je erop te wijzen.'
(NRC Handelsblad, 2003)

'In Wings of the Dove was ik niet de verleidster of het slachtoffer, maar haar tante. Dat is even schrikken, maar ook bevrijdend.'
(over ouder worden, Vrij Nederland, 2001)

'Film is vooral geïnteresseerd in jeugd, en dat begrijp ik wel. Jonge mensen zijn aantrekkelijker, mooier. Maar wat vrouwen van mijn leeftijd te bieden hebben, is bijzonder, en dat zul je alleen weten als je ze in je leven toelaat.'
(Salon.com, 2002)

'Op het doek mag ik heel zelfverzekerd overkomen, maar ik ben in werkelijkheid net zo onzeker als ieder ander mens. Het echte leven is verre van perfect, wat voor een actrice een prettige bijkomstigheid is. Hoe kun je anders de levenservaring opdoen die nodig is voor een rol?'
(Algemeen Dagblad, 2001)

'Film is een pressure cooker, een tien weken geprolongeerd orgasme dat het echte leven stilzet.'
(Vrij Nederland, 2001)