'Er wordt wel beweerd,' zegt Oldboy-regisseur Park Chan-wook, 'dat een regisseur zijn acteurs graag kwelt. En inderdaad, ik heb ervan genoten.'

Zijn opmerking is schertsend bedoeld natuurlijk, maar het geeft wel aan dat het meedoen aan Oldboy geen kattenpis was voor de acteurs, met name hoofdrolspeler Min-sik Choi. In een terugblik op de filmopnamen zegt hij dat hij geregeld op de set in slaap viel, omdat er ook lichamelijk veel van hem werd gevergd. Dat blijkt ook bij het kijkje achter de schermen bij de actie-scènes, zoals de scène waarin Min-sik Choi op een aantal grote glazen bakken valt. Daarvoor wordt geen stand-in gebruikt, en voor de acteur is het soms duidelijk echt pijnlijk - zeker als één van de bakken niet breekt, zoals de bedoeling is.

Sinds Oldboy uitbundig werd geprezen door Quentin Tarantino op het vorige festival van Cannes - en daar de Grand Prix van de jury won - heeft de film een vrij groot publiek gevonden. Er zijn zelfs landen waar de Koreaanse film uit 2003 dezer dagen nog in première gaat. Het fraai gefilmde, zowel wrang-komische als diep-tragische drama over incest, schuld, boete, wraak en vergelding, bleek niet alleen op Tarantino indruk te maken. In de top 250 die filmdatabase IMDb bijhoudt van favoriete films van bezoekers, staat Oldboy op een respectabele 102e plek - tussen Blade Runner en de Italiaanse klassieker Ladri di biciclette . Zoals te verwachten viel, is - o gruwel - een Amerikaanse remake op komst, waarin volgens geruchten Russel Crowe een hoofdrol zou willen spelen.

Oldboy is het soort film waar de fans álles over willen weten. De maar liefst drie schijfjes tellende dvd bevredigt die behoefte. Op het eerste schijfje is een commentaartrack door de regisseur toegevoegd; op het tweede staan een ' behind the scenes'-documentaire, interviews met elf betrokkenen en tien deleted scenes (waarbij de regisseur uitlegt waarom hij ze heeft weggelaten uit de film , en eraan toevoegt: 'Het is beschamend ze te laten zien, maar de fans willen het nu eenmaal'); en op het derde schijfje zijn onder de noemer 'autobiography of oldboy' zo'n drieëneenhalf uur aan setopnamen te zien.

Wat de kijker onder meer te weten komt, is dat Oldboy een bewerking is van een Japanse manga- strip. En dat de maker, Tsuchiya Garon, heel tevreden is over de verfilming. 'Ik was diep geroerd,' zegt hij in een kort interview, waarin hij ook vertelt wat een 'oldboy' nu eigenlijk is: het is een man van middelbare leeftijd die enigszins excentriek is, en in zijn eigen wereld leeft. 'Een gepassioneerde man van middelbare leeftijd,' zo vat de striptekenaar het samen. Hij wijst ook op een verschil tussen zijn boek en de film: in de strip is het personage Woo-jin Lee lelijk, in de film is voor een knappe acteur gekozen. De tekenaar vindt het niet erg: 'Nu is het verhaal leuk voor iedereen.'

Leuk om te zien is een impressie van de belevenissen van de Oldboy-ploeg in Cannes, waar regisseur en acteurs stomverbaasd zijn over de enthousiaste publieksreacties en waar ze vaak moeten poseren voor fotografen.

Zowel uit de documentaires als de commentaartrack blijkt dat Park Chan-wook een regisseur is die weet wat hij wil , en over alle aspecten van de film - de belichting, het kleurgebruik, de thema' s, de symboliek, de personages, de opbouw, de kleding, de cameralenzen, het behang in een bepaalde locatie, de vele klokken die erin voorkomen, het eten dat het hoofdpersonage tot zich neemt - heel goed heeft nagedacht. Hij vertelt interessant over de keuzes die hij maakte, zoals de camerabewegingen: 'Ik dacht altijd dat camerabewegingen een innerlijke logica moesten hebben, maar die manier van denken heb ik achter me gelaten. Ik paste ook camerabewegingen toe waar ze niet nodig waren. Ik wilde dat er veel beweging in zat.'

Hij vertelt dat hij geïnspireerd werd door onder meer de Frankenstein-films, gevangenisfilms en - voor één scène - door Brian de Palma's Dressed To Kill. Als zijn grote voorbeeld ziet hij Franz Kafka. En mensen die in de bioscoop niet meer willen dan dom amusement, snapt hij niet: 'Als je je wilt ontspannen, ga je toch in bad?'

Het commentaar van de regisseur is vaak heel droog, zoals bij een scène aan het eind van de film: 'Hij knipt zijn tong eraf. Dat helpt de situatie niet echt.' Hij staat uitvoerig stil bij de laatste scène, die hij omschrijft als 'een unhappy happy ending, of een happy unhappy ending'. De commentaartrack eindigt met een verwijzing naar een tekst uit de film: 'Bedankt dat u naar deze ellende hebt willen luisteren.'

Beeldformaat: 16:9
Geluidsformaat: Dolby Digital 5.1 (Koreaans en Frans); DTS 5.1 (Koreaans); Dolby Digital 2.0 (extra's)
Ondertiteling: Nederlands, Frans
Duur: 115 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: A-Film Home Entertainment