Extra's genoeg op de dvd van Spike Lee's 25th Hour; jammer alleen dat ze niet allemaal even interessant zijn.

'Het was de eerste keer dat ik op de set allemaal mensen tegenkwam die er precies zo uitzagen als ik. En dat gaf veel zelfvertrouwen.' Acteur Denzel Washington herinnert zich de opnamen voor de film Mo' Better Blues van regisseur Spike Lee. Met hetzelfde bedoelt hij: zwart.

Het is een distinctie die vaak wordt gemaakt bij zwarte acteurs en regisseurs. Zo waren de Oscars voor Washington en actrice Halle Berry in 2002 een opsteker voor de zwarte gemeenschap. En wordt Spike Lee al jaren het boegbeeld van de Amerikaanse 'zwarte cinema' genoemd.

Het is een onzinnige distinctie. De Oscars waren opstekers voor twee hele goede acteurs, en Spike Lee is al jaren het boegbeeld van de Amerikaanse cinema.

Het meest recente bewijs is 25th Hour, een sfeervol drama over een jonge drugsdealer, die in de laatste dag voordat hij de gevangenis ingaat zijn leven overdenkt. De op een boek van David Benioff gebaseerde film is tevens een eerbetoon aan het New York van na de aanslagen van 11 September.

Op de dvd van 25th Hour staat de korte documentaire The Evolution of an American Filmmaker (22 minuten), waarin collega's als Denzel Washington, Halle Berry, Martin Scorsese, Sidney Lumet en de cast van The 25th Hour Lee de hemel in prijzen.

De suggestie is dat de documentaire meer is dan de gebruikelijke Making of, maar dat is slechts schijn. Het is even kritiekloos en even oppervlakkig. Bonus is dat in vogelvlucht de 17 films die Lee maakte aan de orde komen, maar veel wijzer word je daar niet van. Sterker nog, je wordt een paar keer verkeerd voorgelicht, want Sidney Lumet wordt gespeld als Sydney, en Samuel L Jackson zou voor Jungle Fever een Oscarnominatie hebben gekregen, maar dat is onjuist.

Dan zijn de twee commentaartracks van Lee en (scenario) schrijver David Benioff interessanter. Jammer alleen dat Lee een nogal lethargische manier van vertellen heeft (goddank wordt alles ondertiteld), en ook Benioff af en toe wat gaten laat vallen. Eén track met beide heren was wellicht beter en ongetwijfeld dynamischer geweest.

Lee, bijvoorbeeld, zegt over de zogenaamde Fuck You-monoloog (als hoofdrolspeler Ed Norton staande voor een spiegel de hele New Yorkse gemeenschap schoffeert), niet veel meer dan dat het in de film langer werd dan in het boek van Benioff, en dat hij niemand wilde weglaten.

Benioffs herinneringen zijn informatiever. Hij meldt dat de monoloog geïnspireerd was door een fragment uit J.D. Salingers Catcher in the Rye, dat hij - net als Lee later met Disney - met zijn uitgever moest vechten om de scène in het boek te houden, en dat hij in zijn boek het basketbalteam van de New York Knicks te kakken zet, wat Lee - een groot fan van de Knicks - niet in zijn film wilde hebben.

Het was leuk geweest beide heren daar in één commentaartrack nog eens dieper op in te horen gaan.

Verder staan er op de dvd nog zes terecht weggelaten scènes (waaronder één soort mini Fuck You- monoloog), en een vijf minuten durende impressie van Ground Zero, met prachtige muziek van 25th Hour-componist Terence Blanchard.

Al met al is de dvd rijk gevuld met helaas niet altijd even interessant extra's. Maar al had de dvd geen enkele extra's, dan nog was het schijfje, alleen al vanwege de film, de moeite waard geweest.

Beeldformaat: 2.35:1 (anamorphic widescreen)
Geluidsformaat: Dolby Digital Surround 5.1 (Engels)
Ondertiteling: (oa) Nederlands
Duur: 129 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: Buena Vista Home Entertainment