Voorafgaand aan de bioscooprelease van Naqoyqatsi worden de eerste twee delen uit Godfrey Reggio's Qatsi-trilogie over het roerige bestaan van de hedendaagse mens op dvd uitgebracht.

In Koyaanisqatsi (1982) scheert Reggio tijdversnellend van ongerepte bos- en berglandschappen naar worstjesfabrieken en overvolle metrostations, om te laten zien dat het westerse leven volledig uit balans is geslagen. Powaqqatsi (1988) neemt flink gas terug, met een onthaastende kijk op het leven op het Zuidelijk halfrond. De mensen zijn daar nog in harmonie met zichzelf en de natuur, zo zie je aan de slowmotion-beelden en hoor je aan Philip Glass' etno-minimalistische score. Maar ook onder de evenaar rukt de techniek op: niet voor niets is de titel Hopi-Indiaans voor 'leven in transformatie'.

De films hebben sinds hun release via filmhuizen en musea wereldwijd een groot publiek weten te bereiken, en sommige beelden uit Koyaanisqatsi - de als mieren zwermende mensen in New York Central Station, de avondspits als abstract lichtballet - zijn inmiddels gemeengoed geworden. Niettemin maakt Reggio's experimentele benadering (geen personages, dialoog of plot) dat de films zelden of nooit op televisie worden vertoond. Om die reden is deze goed verzorgde dvd-uitgave meer dan welkom . Beeld en geluid zijn uitstekend: zo scherp en gaaf krijg je de films in de bioscoop niet snel te zien, en de effectieve minimal music van Philip Glass komt van hoog tot laag volledig tot haar recht - op het jengelende orgel aan het eind van Koyaanisqatsi na.

Per film biedt deze 'collector's edition' slechts enkele extra's: wat trailers en een diepte-interview met Reggio en Glass . Die interviews zijn vooral interessant omdat ze een helder beeld geven van de ontstaansgeschiedenis van de films. 'De verhouding tussen leider en volger veranderde voortdurend', zegt Reggio over zijn samenwerking met Glass. Hij liet Glass het ruwe materiaal van Koyaanisqatsi zien, Glass sloeg aan het componeren , en Reggio monteerde vervolgens de film helemaal opnieuw, met de score als leidraad. Bij het filmen van de openings-sequentie van Powaqqatsi droeg de cameraman een walkman met de muziek die Glass voor het fragment had geschreven om zo het juiste ritme te pakken te krijgen. Glass: 'De samenwerking gaat veel dieper dan de studio of mijn atelier. Bij Powaqqatsi ben ik overal geweest waar Godfrey is geweest', doelend op de lange reizen door India, Afrika en Zuid- Amerika.

Ex-monnik Reggio blijkt precies de witgebaarde missionaris die je je bij de films voorstelt. In uitgesponnen en met intellectuele termen doospekte zinnen komt hij van het ene stokpaardje bij het andere (de computer als nieuwe god, de moderne technologie als onze habitat), om tegelijkertijd te onderstrepen dat hij de waarheid niet in pacht heeft en ook niet wil hebben. De toeschouwer bevindt zich volgens hem in een driehoeksverhouding met het beeld en de muziek van Glass, en het staat hem vrij om uit die verhouding alle mogelijke betekenissen te putten.

Je zou het bijna geloven - maar alle mooie woorden kunnen niet op tegen die menselijke mierenhopen en naargeestige metrostations.

Beeldformaat: 1.85:1 (anamorphic widescreen)
Geluidsformaat: Dolby 5.1
Ondertiteling: Nederlands, Frans, Duits, Italiaans
Duur: 83 min. (Koyaanisqatsi), 96 min. (Powaqqatsi)
Distributeur: MGM Home Entertainment