Even over de helft van de 70 minuten durende documentaire Cut van Nizar Hassan vraagt een van zijn medewerkers wanhopig aan de maker: 'Wat zijn we hier eigenlijk aan het doen. Ik weet nog steeds niet waar de film over gaat.' De klacht is de kijker uit het hart gegrepen. Al meer dan een half uur vertellen bewoners uit de joodse nederzetting Ajjur over de verschillende familieomstandigheden, maar het waarom is volkomen duister.
Wat de kijker tot dat moment heeft begrepen is dat er in Ajjur twee families de dienst uitmaken. Een familie die is ontstaan rond nederzetters van Turkse afkomst, en een familie afkomstig uit Iraaks Koerdistan. Ooit leefden ze in pais en vree, maar nepotisme en achterdocht dreef ze uitelkaar. Die achterdocht kenmerkt beide families ook tijdens de opnamen voor de film. Herhaaldelijk wordt om 'cut' geroepen (vandaar de titel) en het duurt even voordat Hassan iedereen voor de camera krijgt.
Het filmen in Ajjur was sowieso niet eenvoudig, want de bewoners verdenken de Palestijnse maker ervan met een pro-Arabische film bezig te zijn. Dat blijkt overigens niet het geval, want gelijk na de wanhoopskreet van zijn medewerker horen we Gershon Jamo (van de Iraaks/Koerdse familie) zeggen wat volgens hem de bedoeling van Nizar Hassan is: een mafiafilm maken. Hij heeft gelijk: Twee invloedrijke families die strijden om de macht, wat kon het ook anders zijn.
Waarom Hassan zo'n verwarrend portret van de twee families in Ajjur heeft willen maken is ons niet bekend. Misschien wilde hij de kijker niet meer informatie geven dan hijzelf had tijdens de opnamen. Dat kan intrigeren, maar evenzogoed irriteren. Cut balanceert op het randje.
Cut
- Nizar Hassan
Palestijn/Israël 2000. 70 min.
Gerhard Busch