Torrent-verspreiders Dallas Buyers Club aangeklaagd

Succes van dit soort piraterijbestrijding wordt betwist

Een aantal producenten van de film Dallas Buyers Club gaat de strijd aan tegen piraterij. 31 anonieme torrent-gebruikers die de film online gedeeld hebben, werden deze week aangeklaagd.

De voor zes Oscars genomineerde film zou op 3 januari gelekt zijn, en was aan het einde van de maand al een van de tien meest illegaal gekopieerde films. Door films via een torrent-netwerk te verspreiden, kan één illegale kopie direct over de hele wereld verspreid worden. 

Het is niet de eerste keer dat piraterij op deze manier wordt bestreden. Een coproducent van Dallas Buyers Club, Voltage Pictures, was één van de eerste partijen die een zogenaamde mass joinder-rechtszaak aanspande, waarbij een grote groep wetsovertreders tegelijk wordt aangeklaagd. In 2010 klaagde Voltage duizenden mensen aan die The Hurt Locker beschikbaar stelden op torrent-websites. Het is voor een productiemaatschappij namelijk weinig lucratief om piraten individueel voor de rechter te slepen. Zo’n mass joinder-zaak scheelt een studio veel juridische kosten. Er wordt in eerste instantie geprobeerd een regeling te treffen met de aangeklaagden, waardoor de partijen meestal niet voor de rechter hoeven te verschijnen. 

Veel rechters zijn geen fan van deze vorm van piratenbestrijding. De kans dat iemand onterecht beschuldigd wordt, doordat een torrent-gebruiker opereerde op een open WIFI-netwerk, is erg groot. Rechters zouden het ook ongepast vinden om verdachten op één hoop te gooien, in plaats van de zaken individueel te behandelen.  

Toch zijn er rechters die meewerken aan de mass joinder-rechtszaken. De laatste keer dat een dergelijke zaak werd aangespannen, was in 2011, door de producenten van de actiefilm The Expendables

De Expendables-zaak was een van de grootste in de geschiedenis van Hollywood, maar heeft weinig succes gehad. Er werden meer dan 20.000 piraten onder vuur genomen, maar tot een daadwerkelijke rechtszaak kwam het nooit. De rechter wilde namelijk eerst bewezen zien dat de verdachten onder zijn bevoegdheid vielen. In plaats van één grote zaak, had het productiebedrijf een hoop kleine rechtszaken aan moeten spannen, waarin de verdachten onderverdeeld waren per woonplaats.  

Ook de zaak van The Hurt Locker liep tegen dit probleem aan; van veel torrent-gebruikers konden de adressen niet achterhaald worden. De producenten van Dallas Buyers Club lijken het wat dat betreft slimmer aan te pakken, door maar 31 individuen aan te klagen.