De Louis Hartlooper Prijs heeft sinds de initiëring in 2005 een kleine verandering doorgemaakt. Aanvankelijk was de prijs bedoeld als onderscheiding voor een opmerkelijke publicatie, daarna ontwikkelde die zich tot een prijs voor de beste filmjournalist. 'De neiging ontstond om vooral mensen met een verleden in de filmjournalistiek te nomineren,’ zei Jos Stelling, directeur van het Louis Hartlooper Complex en grondlegger van de prijs. ‘Het dreef richting een oeuvreprijs, maar daarmee ben je snel uitgepraat. Het aantal journalisten dat in aanmerking komt is klein. Dat is de reden waarom we terug zijn gegaan naar het oorspronkelijke uitgangspunt.’

Om deze reden is de prijs nu bedoeld voor ‘een persoon of personen die het afgelopen jaar met een of meerdere publicaties een stimulerende bijdrage heeft, c.q. hebben geleverd aan het denken over cinema en aan de verdieping van de Nederlandse filmcultuur.’

Deze personen zijn dit jaar dus Beekman en Verhoeven/Van Scheers geworden, gekozen uit een shortlist van vijf personen . De jury prees Beekmans gedegen kennis van zaken en roemde zijn belangrijke rol in het Nederlandse filmlandschap. Verhoeven en Van Scheers wonnen vanwege hun inzichtrijke analyses van klassieke films, ‘zonder saai te worden en zonder in vakjargon te vervallen.’ De drie moeten 1.000 euro prijzengeld verdelen en ontvangen een eervolle plek middels een portret in het Louis Hartlooper Complex , een penning met oorkonde en een Zwarte Spiegel: een replica van het mythische object uit de oudheid dat kunstenaars zou helpen iets te zien alsof je het voor het eerst aanschouwt.