Idee
'Tijdens het maken van mijn vorige film (Kenoma uit 1999, KT)
hoorde ik van een postbeambte in een klein dorp, die geen werk had omdat niemand
post kreeg of verstuurde. Om zijn baan te behouden ging hij zelf brieven
schrijven, die hij met de namen van zijn dorpsgenoten ondertekende. Die anekdote
was het vertrekpunt voor mijn film. Daarnaast vond ik het interessant om de
dorpelingen samen het verhaal van hun geboortegrond te laten vertellen. Maar
daar had ik dan weer een motief voor nodig. En dat werd dus de constructie van
de dam.'
Verhalenvertellers
'De film is een hommage aan de kunst van
het verhaal vertellen. Die dreigt verloren te gaan, over de hele wereld. In
Brazilië leeft ze nog voort in de kleine dorpen. Daar is het leven nog niet zo
snel en getechnologiseerd als in de stad. In de steden wordt de taal alleen
gebruikt als communicatiemiddel. De taal van het verhaal is veel poëtischer,
gaat niet alleen over feiten. En in het gesproken woord zit beweging, in het
geschreven woord niet. Ik geloof niet dat ik de verteltraditie kan redden door
er films over te maken, daarvoor is ze al te zeer aan het verdwijnen. Maar ik
vind het wel belangrijk te laten zien dat dit nog steeds bestaat, en om de
wereld om ons heen vanuit een ander perspectief te belichten dat het urbane.
Zelf was ik tot ik aan deze film begon niet bekend met de orale vertelkunst. Ik
kom immers uit de grote stad. Zelf vertel ik het liefst met film.'
Feit en
fictie
'Voor we aan het script begonnen hebben we drie expedities gemaakt
naar de uithoeken van Brazilië. We hebben goed geluisterd naar alle verhalen die
ons werden verteld, en die in vervolgens ons script verwerkt. Daardoor is het
een script tussen feit en fictie. Toen we de film draaiden in Gamaleira da Lapa
, hebben veel dorpelingen meegespeeld of op een andere manier meegewerkt. Er is
veel geïmproviseerd, wat de film heel levendig heeft gemaakt.'
Voorbeelden
'Ik hou erg van de recente Braziliaanse cinema. Regisseurs als Tata Amaral, Beto
Brant en Robuto Santos. Maar ik vind de films van Tarkovski ook erg mooi,
vooral Andrej Roebljev. Zulke films dienen voor mij als inspiratiebron, ik heb
geen enkele behoefte ze te imiteren.'
Droom
'Ik droom ervan om een
nieuwe film te maken. In Brazilië is dat niet bepaald gemakkelijk. De vorige
regering maakte de filmproductie totaal onmogelijk. Die van nu zorgt voor een
beter klimaat voor filmmakers, maar biedt niet genoeg steun. Mijn nieuwe film
moet over de liefde gaan, zij het niet op een melodramatische manier. Het gaat
meer over de vraag hoe je je voor de liefde kunt openstellen.'