Katrin Cartlidge was niet bang voor onzeker avontuur

Carrière die werd bepaald door goede smaak

Van de 25 films die Katrin Cartlidge, dit weekeinde op 41-jarige leeftijd overleden aan een verwaarloosde longontsteking, maakte, is Naked (1993) misschien wel de belangrijkste geweest. In deze rauwe tragikomedie van Mike Leigh speelde ze de verwarde Sophie. Niet alleen trok die film een breed publiek, haar rol zal bij veel bezoekers in het geheugen gegrift staan.

De intensiteit waarmee Cartlidge de tragiek van Sophie vertolkte, was typerend voor haar taakopvatting. Katrin Cartlidge is misschien niet de bekendste actrice van haar generatie, maar regisseurs deden graag een beroep op haar. Het leidde tot een veelzijdige en internationale loopbaan. Haar vermogen om kwaliteit te onderkennen en haar liefde voor cinema voerde Cartlidge naar menig jury van filmfestivals.

Katrin Cartlidge begon haar carrière begin jaren tachtig aan het toneel. Ze bleef die discipline trouw, haar laatste rol was in de Royal Court, maar haar toneelwerk kwam al snel in de schaduw te staan van haar filmcarrière.

Haar eerste filmrol was in de tv-soap Brookside, waaraan ze zelf snel een einde maakte. Haar loopbaan werd vooral bepaald door goede smaak en niet door commercieel gewin.

Na haar rol in Naked werd ze vier jaar later opnieuw door Leigh gevraagd voor Career Girls, een rol die haar diverse onderscheidingen opleverde. In 1996 had de Deense regisseur Lars von Trier een beroep op haar gedaan voor een rol in Breaking the Waves.

Dat Katrin Cartlidge niet bang was voor een onzeker avontuur bewees ze in 1994. Before the rain een project van de onbekende Macedonier Mantsjevksi, won dat jaar de Gouden Leeuw op het filmfestval van Venetie.

Haar laatste grote rol speelde Cartlidge in No Man's Land van de Bosnische regisseur Danis Tanovic . In deze parabel over de Bosnische oorlog, waarin soldaten van beide partijen tot elkaar veroordeeld zijn, speelde ze een tv-journaliste, op zoek naar roem en gerechtigheid. No Man's Land won een Oscar voor beste buitenlandse film.

(bron: The Guardian)