Op vrijdag 27 en zaterdag 28 september verzamelen zich in het Graaf Leicester auditorium in Grand Hotel V een honderdtal financiers uit de internationale filmwereld. Veertien makers op zoek naar (buitenlandse) co-producenten krijgen elk zo'n 20 minuten de tijd om hun project te verkopen. Om de spanning vooraf wat weg te nemen zeggen de twee moderatoren Nick Roddick en Oscar Sharp niet te willen spreken van een pitch, maar dat is het natuurlijk wel.
Het is goed te zien welke deelnemers wel en welke niet hebben meegedaan aan de pitching- training op het Binger instituut. Degenen die tijdens de lessen van Marten Rabarts goed hebben opgelet geven van tevoren netjes aan hoelang een fragment of praatje zal duren (om het publiek niet op de proef te stellen), weten precies wat en hoeveel ze over de inhoud van het project willen vertellen (niet te veel !) en hebben goed afgesproken wie welke vraag beantwoord. Inleiding en geldvragen: de producent; vragen over inhoud, motivatie en aanpak: de regisseur.
Deelnemers die niet de moeite namen om de Binger-sessies te volgen, zondigen in de regel tegen een, twee of zelfs alledrie van bovenstaande pitching- wijsheden. Het doet Rabarts achteraf dan ook zichtbaar genoegen dat 'zijn' teams (hij coachte zes van de tien Nederlandse projecten, de twee Belgische en twee Duitse teams werden pas in een laat stadium aan de pitching sessies toegevoegd) het er beter vanaf brengen dan de andere vier.
Hoewel niet alles van een leien dakje gaat. Het drietal dat het project Calimucho pitcht: producent Stieneke Bosklopper, regisseur Eugenie 'Tussenland' Jansen en schrijfster Natasha Gerson, maakt op vrijdag precies dezelfde fout als op de trainingen. Gerson, die jarenlang researchte, presenteert Calimucho als háár project, terwijl ook regisseur Jansen - met veel meer recht - denkt dat het haar film wordt. Het vijfkoppige panel - producenten uit Frankrijk, Duitsland, Engeland, Nederland en de VS - en het ruim honderd man sterke publiek weet niet langer wie de drijvende creatieve kracht achter de film zal worden, en de verwarring kan een potientiële geldschieter hebben afgeschrikt.
Het is een gevaar waar Rabarts al van tevoren op gewezen had, maar dat - door de zenuwen wellicht - door het drietal toch weer over het hoofd werd gezien. Dat is ook de reden dat Rabarts de trainingen volgend jaar wil geven in het auditorium zelf. De rollenspelen in Binger waren op zich spannend genoeg, maar alle deelnemers bekenden achteraf dat ze niet voorbereid waren op de zenuwslopende aanblik van het tot de laatste man gevulde auditorium in Karel V.