Een van de hoofdgasten op Canneseries, het grote seriefestival dat begin april voor het eerst werd gehouden in Cannes, was Michael C. Hall. De 47-jarige Amerikaanse acteur is een grote vis in de seriewereld, ook al heeft hij in maar twee series gespeeld. Dat zijn wel twee iconische series, Six Feet Under en Dexter. Nu kan Hall de nieuwe Netflixserie Safe aan zijn lijstje toevoegen.

In Six Feet Under (2001-2005) speelt Michaell C. Hall begrafenisondernemer David Fischer, die worstelt met de herinnering aan zijn dominante vader en zijn eigen, verborgen homoseksualiteit. David Fischer wordt algemeen gezien als het eerste realistische gaypersonage op de televisie, en de serie viel verder nog op door het zwartkomische script van Alan Ball (die ook het scenario voor American Beauty schreef), de interraciale relatie tussen David en Afro-Amerikaan Keith, en de vrijheid en openheid waarmee over de dood gesproken werd.

Hall nam zich voor om na vijf seizoenen David even geen series te maken, maar liet zich toch het volgende jaar al strikken voor de serie Dexter (2006-2013). Hall speelt daarin Dexter Morgan, een emotieloze seriemoordenaar die desondanks een van de populairste antihelden uit de tv-geschiedenis zou worden. Niet alleen omdat Dexter er een aantrekkelijke erecode op na houdt (hij vermoordt alleen slechteriken die hun straf hebben ontlopen), ook door het spel van Hall, die Dexters wanhopige pogingen een ‘gewoon leven’ te leiden invoelbaar wist te maken, en hem een sardonisch gevoel voor humor meegaf. Hall zou maar liefst acht seizoenen in de getroebleerde geest van Dexter ronddwalen, en de mogelijkheid bestaat – na het open einde in seizoen acht – dat er nog meer volgen.

Michael C. Hall in Dexter

Actuele serie

Hall was niet alleen als hoofdgast in Cannes, hij was er ook voor een eigen, nieuwe serie, Safe. Daarin speelt Hall weduwnaar Tom, die met zijn twee dochters in een Engelse hekwerkwijk woont. Al in de eerste aflevering verdwijnt zijn oudste dochter, waarna Tom een woeste zoektocht begint.

In Cannes benadrukt Hall dat Safe een heel actuele serie is. ‘Volgens mij leven we in een tijd waarin veel geld verdiend wordt met angst. Angst voor de ander, voor immigranten, voor andere rassen, sociale klassen. De ironie van Safe is dat de mensen in die ommuurde wijk denken dat ze het kwaad buitenhouden, maar wat ze eigenlijk doen is het kwaad insluiten.’

Verlies

Voor het eerst speelt Hall in een serie een personage bij wie de gekte zich niet ín zijn hoofd afspeelt, maar daarbuiten. Wat vooral betekende dat de acteur veel moest reageren. ‘Daarom was Tom spelen ook zo inspannend. Omdat hij de hele tijd probeert achter de waarheid te komen. Tot op zekere hoogte voel je als acteur zijn stress. Acteren is natuurlijk net doen alsof, maar een deel van mij kan, wanneer ik dat doe, niet goed onderscheid maken tussen wat echt is en wat niet. Dat wil niet zeggen dat ik dan denk dat ik iemand anders ben dan mezelf. Ik ben immers niet gek. En toch, tijdens het acteren lijkt het soms alsof ik even vergeet wie ik ben.’

Jezelf even verliezen maakt acteren voor Hall juist zo aantrekkelijk, therapeutisch zelfs. ‘Ik kan me niet voorstellen hoe mijn leven eruit zou hebben gezien zonder de rollen die ik heb gespeeld. Mijn vader overleed toen ik elf was en je kan die traumatische gebeurtenis op verschillende manieren terugvinden in mijn werk, waarin strenge vaders en de dood een belangrijke rol spelen. Ik weet niet of dat toeval is, of dat ik onbewust voor die rollen gekozen heb, maar ik vind het in ieder geval heerlijk om op een veilige manier naar onveilige plekken te gaan.’

David Bowie

Hall wisselt het spelen in series af met acteren in films (vooralsnog vooral in bijrollen) en met theaterwerk. Hij is ook begonnen in het theater, speelde onder meer in de musicals Cabaret en Chicago, en kan goed zingen. Zo goed zelfs dat hij in 2016 de hoofdrol kreeg in Ivo van Hoves David Bowie-musical Lazarus. Wat, zo vertelde Hall tijdens zijn masterclass in Cannes, een overweldigende ervaring was. ‘Ik speel in Lazarus Thomas Newton, Bowies personage uit de beroemde sf-film The Man Who Fell to Earth. Eigenlijk had ik de rol al gekregen van Ivo, maar ik zou nog wat nummers repeteren met de muziekregisseur en toen kwam David ineens langs. Hij was ongeveer van mijn lengte, dus telkens als ik zijn kant op keek, keken we elkaar recht in de ogen. Ik moest mijn brein echt afsluiten om überhaupt in staat te zijn om met hem te praten. Na een kort gesprekje ging David op een bank zitten en zou ik beginnen met zingen. Vlak voor ik wilde beginnen, zei David: “Ja, zing mijn liedjes maar voor me,” waarmee hij meteen de kolossale olifant in de kamer benoemde. Iedereen moest lachen en alles was goed. Het werd zelfs nog beter toen ik aan het eind van een van de nummers allemaal “oehs” en “aahs” hoorde. Daar zat David met zijn ogen dicht de backing vocals te zingen. Een van de mooiste momenten uit mijn leven en ik weet nog dat ik dacht: kill me now.’

Meer over Safe

Meer series met Michael C. Hall