Nieuwe serie: Succession

Succession, een donker drama dat dankzij de humor toch makkelijk wegkijkt, past in het rijtje series die kunnen worden gezien als een reactie op het huidige politieke en culturele klimaat van Amerika. Maar waar bijvoorbeeld The Handmaid’s Tale voelt als een waarschuwing voor de (nabije) toekomst, voorziet Succession eerder in context bij de dagelijkse stroom aan nieuwsberichten. ‘Als je wilt weten waarom de wereld is zoals-ie is, moet je kijken naar de mensen die aan de macht zijn,’ zegt Armstrong.

In Succession is Logan Roy de man met de meeste macht en de selfmade patriarch van de familie heeft er moeite mee zijn bedrijf en macht door te geven aan zijn kinderen. Roy, gespeeld door een fijn brommende Brian Cox, doet sterk denken aan mediamagnaat Rupert Murdoch. Hij is het niet, benadrukt Armstrong, die eerder een nooit gerealiseerd script schreef over Murdoch. ‘Dit is een puur fictieve familie.’

Want de wereld kent veel koppige, machtige familiehoofden en intrigerende successieverhalen, zegt Armstrong. Je hebt Trump en Murdoch, maar ook koningin Elizabeth II – die zoon Charles al jaren laat wachten op de Britse troon – en, verder terug, Romeinse keizers, Bijbelse machthebbers en Romulus en Remus. Allemaal kwamen ze voorbij in de writer’s room. Armstrong: ‘Ook documentaire The Jinx, waarin Robert Durst overal mee wegkomt omdat hij uit zo’n rijke familie komt, vormde een inspiratiebron tijdens het schrijven.’

De eerste Succession-aflevering werd geregisseerd door Adam McKay, die ook uitvoerend producent is. Acteur Jeremy Strong, die Kendall Roy speelt, werd voor de rol benaderd door McKay, die hem eerder regisseerde in zijn Oscarwinnende film over de financiële crisis, The Big Short. ‘McKay wilde zijn blik opnieuw richten op een disfunctioneel deel van de wereld,’ zegt Strong, die zich herinnert dat de regisseur hem vertelde over Succession en het script omschreef als ‘King Lear meets the media’. ‘Door een familie met zo veel geld en invloed onder de microscoop te leggen, laat je zien hoe het gedrag van slechts een paar mensen kan leiden tot grotere, mondiale ontwrichting. Iets wat op dit moment heel relevant is.’

Hoewel vrijwel iedereen in Succession behoort tot de eenprocentclub, de vermogendste mensen op aarde, ligt de focus niet op glitter en glamour van de allerrijksten. Een levensstijl die vaak wordt verheerlijkt in films en televisieseries. Ja, de hele familie vliegt 'even' per helikopter naar een buitenhuis om een potje honkbal te spelen. En de New Yorkse appartementen zijn groot en statig, het uitzicht over de stad is altijd grandioos. Maar er is geen enkel moment waarop je als kijker zou willen ruilen met deze mensen. Hun levenswijze wordt totaal niet verheerlijkt. Je krijgt eerder medelijden met ze. ‘Het is niet makkelijk om in een van die gebouwen op te groeien,’ zegt Strong, wijzend naar de luxe high-rises. ‘Bij rijke families is het vaak zo dat degene die het vermogen heeft verkregen ooit begon als een outsider, terwijl de kinderen opgroeien aan de westkant van Central Park. Zij hebben al dat geld en al die macht niet zelf verdiend. Niet op de manier waarop hun ouder dat heeft. Het lijkt mij een erg lastige positie om in te verkeren.’

Strong geeft toe dat hij niet weet of de kijker wel medeleven wil voelen voor de one percent. Zeker als ze, zoals Succession regelmatig laat zien, dankzij al hun privileges nooit verantwoordelijkheid hoeven te nemen voor hun acties. ‘Al is het misschien goed om te zien dat een cultuur waarin we enkel streven naar succes en macht, ons niet geeft wat we op een dieper niveau nodig hebben.’ Want in wezen zijn we allemaal op zoek naar liefde, meent de acteur, zelfs de meedogenloze Roys.

Schrijver Armstrong houdt het wat simpeler: ‘Succession gaat over een verneukte familie en hoe hun verneuktheid bijdraagt aan het verneuken van de wereld. En dat is interessant om naar te kijken.’

Succession is in Nederland te zien via Ziggo Movies & Series