Sciencefictioncomedyserie Missie Aarde zet door met een tweede seizoen, want de bemanning rust niet voor ze een nieuwe thuisplaneet hebben gevonden. Een exclusief vraaggesprek met de personages Axel (Alex Klaasen) en Kurt (Leo Alkemade).

Ze zijn terug: de zeven bemanningsleden van ruimteschip de Tasman, nog altijd op zoek naar een nieuwe thuisplaneet. Sf-comedyserie Missie Aarde gaat een tweede seizoen in, met een nieuw Russisch personage (ruimte- asielzoekster Svetlana, gespeeld door Ellen Parren) en nog veel meer absurde verwikkelingen. In de eerste aflevering lijkt er al meteen een nieuwe planeet gevonden, maar in hoeverre is die bewoonbaar? 

Dit seizoen speelt zich behalve op televisie ook nadrukkelijk online af: je kunt via een virtualrealityfilm zelf de Tasman betreden en de bemanning leren kennen, daarnaast zullen de personages ook van zich laten horen via sociale media en zelfs dating-app Tinder. De minzame boordpsycholoog Axel krijgt bovendien een eigen online psychologierubriek. Via een exclusieve verbinding met het jaar 2063 hebben we Axel (Alex Klaasen) geïnterviewd. Ook zijn omstreden collega Kurt ( Leo Alkemade), die zijn baan als communicatiespecialist op de Tasman vorig seizoen kwijtraakte, ging in gesprek met de VPRO Gids.

Axel, hoe is het met je?
Axel: ‘Och jongens, hoe is het met me? Hoe lang heb je ? Ach, op zich gaat het prima.’

En Kurt, hoe ben jij eraan toe sinds je ontslag?
Kurt: ‘Mijn ontslag viel me behoorlijk rauw op mijn dak. Maar goed, ik kan toch niet van het ruimteschip af, daarom maakt het me niet zoveel uit. Ik voel me nog steeds onderdeel van de bemanning, ook al loop ik dan nu in badjas; ik moest mijn uniform inleveren. Maar mijn ontslag was echt niet terecht. Kijk, dat ik een, eh, lichaamsdeel op de minister tekende was natuurlijk niet meer dan een uit de hand gelopen grapje. Gezagvoerder Bram vond het nodig om me te ontslaan, terwijl je ook kan denken: joh, je hebt de beste communicatiespecialist ooit aan boord, neem zo’n grapje met een korreltje zout. Ik ben een man met een hoge intelligentie en ik heb echt kijk op technologie. Ik weet precies op welk knopje je moet drukken om de juiste verbinding te leggen. Axel probeert mijn baan nu over te nemen, maar hij kan het beter bij zijn therapiesessies houden. Hij moet van mijn knopjes afblijven.’

Axel, jij bent behalve boordpsycholoog nu dus ook communicatiespecialist?
A: ‘De bemanning van de Tasman mentaal stabiel houden kost me meer dan 110 procent van mijn tijd. Maar als je kapitein dan zoiets heeft van: jongens, wie neemt de verantwoordelijkheid voor een stuk communicatie richting aarde? En iedereen kijkt jouw kant op, ja, dan offer je jezelf op. Maar het is eigenlijk gekkenwerk, daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in.’

Je hebt een speciale communicatiemethode, hoorde ik: de drie C’s. Kun je daar meer over vertellen?
A: ‘Klopt, dat is een strategy die ik zelf heb ontwikkeld. Drie C’s: Create the story. Control the story. Eh, nou ja. Twee C’s dus.’



Je eerste persconferentie liep niet echt op rolletjes, zag ik in de eerste aflevering. Wat ging er mis?
A: ‘Kijk, het is 2063. De media zijn niet meer zo geduldig en aandachtig als in, pakweg, 2016. Ik vind de sfeer erg hyperig geworden de laatste tijd. En als man van de inhoud kom je dan niet altijd helemaal tot je recht.’

Daarnaast blijf je natuurlijk ook boordpsycholoog. Hoe schat je de mentale toestand van je verschillende collega’s in?
A: ‘Dat is beroepsgeheim, dus daar kan ik helaas niets over loslaten.’

Ah, toe.
A: ‘Bram heeft een minderwaardigheidscomplex, Reibeks autistische stoornis begint onwerkbaar te worden, Harold leidt aan chronische apathie en Kurts omgang met de vrouwelijke collegaatjes is op z’n zachtst gezegd vernieuwend.’

Kurt, wat kun jij daarover vertellen?
K: ‘Kijk, ik heb ook wel in de gaten Brechtje mij begeert. En ik snap het, tuurlijk: voor mij is het ook moeilijk. Ik heb ook gevoel en ik kan dat niet uitschakelen. Maar ik ben wel professioneel genoeg om zoiets uit te stellen tot na de missie.’

Maar Brechtje is toch juist iets begonnen met jullie collega Thijs?
K : ‘Ja, maar ze was natuurlijk liever met mij geweest. Thijs en Brechtje moeten maar lekker zelf weten wat ze doen, ze komen er wel achter. Ik heb ze ervoor gewaarschuwd en mij zal het niet gebeuren.’

Je bent anders wel op Tinder gegaan. Hoe bevalt het tinderen in de ruimte? Wie trof je er aan?
K: ‘Verschillende aliens. Substanties, ook. Ja, niet echt iets waar ik dan direct een klik mee had. Ik zou niet zo snel met een slijmerige substantie op date gaan, dat doe ik niet. Er is dus nog geen date uit voortgekomen. Maar zeg nooit nooit, er kan nog van alles gebeuren.’

Sinds je ontslag ben je met allerlei nieuwe projecten bezig, zoals Kurt TV. Vertel.
K: ‘ Kurt TV is een soort YouTubekanaal voor de wat slimmere kijkers. Met korte items die lekker weg kijken, zoals laatst mijn reportage over intimiteit met jezelf. Want je kunt intiem zijn met andere mensen, maar het kan ook heel goed met jezelf. Dat wordt ook een van de tips in mijn volgende boek: Doe-tips voor het heelal, de opvolger van mijn autobiografie Harde feiten. Ja, die laatste is ongelofelijk lovend ontvangen. Iedereen is laaiend enthousiast, tenminste, zo interpreteer ik het. Soms reageren mensen van wat een onzin, maar als je er dan even dieper op doorgaat, kom je er toch achter dat ze tegen mij opkijken en mij een bijzonder mens vinden. Missie Aarde zou volgens mij ook beter Kurt TV kunnen heten. Of Kurtmaster. Of Kurt, het genie. Of Missie Kurt.’



Stuurvrouw Brechtje heeft je anders wel verboden om nog langer Kurt TV uit te zenden.
K: ‘Ja dat klopt, ze heeft me monddood proberen te maken met een pardon sanitaire. Tja, er zijn een hoop mensen die Kurt TV niet goed vinden, maar dat ligt dan aan die mensen zelf. Dat zijn de wat dommere mensen.’

Axel, ook jij slaat je vleugels uit, met een nieuwe online psychologierubriek. Wat kunnen we hiervan verwachten? Wat voor problemen mogen we insturen?
A: ‘Zo min mogelijk. Ik heb er namelijk helemaal geen tijd voor. Maar als het echt niet anders kan, focus ik me bij voorkeur op depressie, verwaarlozing, misbruik, verslaving, angststoornissen, heimwee, bedplassen en creatieve blokkades.’

 In de tweede aflevering komt er een Russische ruimte-asielzoekster bij jullie aan boord, Svetlana. Hoe is dat?
A: ‘Geen ziel zo diep als die van de Rus. Puur professioneel is het dus een geschenk uit de hemel. Maar als mens denk ik natuurlijk wel van: jongens, jongens, wat heeft die vrouw allemaal meegemaakt voor ze bij ons asiel kwam aanvragen! En dan doet het ook bij mij weleens een beetje au – dat mag je best weten.’
 
Wat is je analyse van Svetlana?
A: ‘ptss, battle fatigue, stockholmsyndroom, ddsnpdnos, kleurenblind.’

We horen je in de tweede aflevering ook een emotionele versie van het Wilhelmus zingen. Mis je Nederland?
A: ‘ Tuurlijk mis je Nederland. Maar als je dan weer denkt aan de verantwoordelijkheid die de mensen je geven – het voortbestaan van de mensheid leunt toch min of meer op deze twee schouders – ja, daar spreekt toch een behoorlijk brokje vertrouwen uit.’

Wat willen jullie verder nog kwijt aan jullie kijkers en fans?
K: ‘Ik sta nog steeds honderd procent achter onze missie.’
A: ‘Freud zei ooit: hoop sterft het laatst. Of was ik dat zelf?’


De virtualrealityfilm van Missie Aarde is te bekijken via de VPRO VR-app. Voor Axels psychologierubriek en meer: vpro.nl/missieaarde en de sociale media van Missie Aarde.