Dirty God, de eerste Engelstalige film van regisseur Sacha Polak, begint wanneer het oude leven van jonge moeder Jade voorgoed voorbij is en haar nieuwe leven net begint. Ze wordt ontslagen uit het ziekenhuis, waar ze werd behandeld voor brandwonden. De ex van Jade heeft zoutzuur in haar gezicht gegooid en haar levenslang verminkt. Zelfs haar dochtertje is nu bang voor Jade. En toch moet ze door.
Dat gaat in Dirty God natuurlijk met vallen en opstaan, maar Polak – bekend van de films Hemel en Zurich, en van de persoonlijke documentaire Nieuwe tieten – waakt ervoor sentimenteel of stroperig te worden. Jade is geen gemakkelijk personage, en voelt juist daarom zo levensecht.
Zuuraanvallen zijn een heel actueel thema, maar jouw film wordt nooit politiek. Waarom niet?
Polak: ‘Ik ben geen filmmaker die kranten doorbladert op zoek naar onderwerpen voor een film. Het enige wat ik wist toen ik begon, was dat ik een film over een jonge vrouw met brandwonden wilde maken. Tijdens een bezoek aan Lowlands zag ik namelijk een mooie jonge vrouw met brandwonden in haar gezicht, en ik weet nog dat ik van haar schrok. En ik zag dat de mensen om mij heen dat ook hadden. Dat was dus iets waar zij iedere dag mee te dealen had. Vreselijk, leek me dat. Maar als filmmaker vond ik het ook dramatisch en visueel. Eerst dacht ik nog aan een meisje dat in een dronken bui gaat vuurspuwen en zich daardoor verbrandt. Maar dan gaat de film automatisch ook over spijt en zelfverwijt, en dat was niet wat me hieraan interesseerde. Toen ik voor werk in Londen was hoorde ik over die zuuraanvallen en besloot dat ik daar iets mee moest doen. Die zuuraanvallen in Londen hebben trouwens niets met religie te maken. Het is overgewaaid uit India en Pakistan, waar ze zoutzuur gebruiken op de katoenplantages. Dat spul is daar gewoon voorhanden. Toen ik bezig was met het script gebeurde het nog vooral in familiaire kring. Gefrustreerde mannen die vrouwen zuur in het gezicht gooien met het idee: als je niet mooi voor mij bent, dan voor niemand. Maar inmiddels gebeurt het overal in Londen. Bij tasjesroven, door bendes, in clubs. Het is ook zo gedaan. Bijna alsof je een glas water in iemands gezicht gooit. Heel anders dan iemand neersteken met een mes, bijvoorbeeld.’
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?