De dertienjarige geradicaliseerde Ahmed wil koste wat kost zuiver blijven. Maar dat stonden filmmakers Jean-Pierre en Luc Dardenne niet toe.

En weer mochten de Waalse broers Jean-Pierre en Luc Dardenne in Cannes een belangrijke prijs ophalen. Ze hadden al twee Gouden Palmen (voor Rosetta en L’enfant), een juryprijs (Le gamin au vélo) en een prijs voor het beste scenario (Le silence de Lorna) op zak, en daar konden ze dit jaar de prijs voor beste regie aan toevoegen.

Die kregen ze voor de film Le jeune Ahmed, een intelligent drama over de geradicaliseerde Ahmed, die in de ban is van zijn haat predikende imam en van zijn neef, die in Syrië als martelaar gestorven is. Dertien is Ahmed pas, maar wel levensgevaarlijk. Vooral voor zijn Belgische juf, die wil dat haar pupillen niet alleen Arabisch uit de Koran leren maar ook uit populaire Arabische tv-series. En bovendien samenleeft met een Joodse man. In Cannes sprak ik met de broers over wat wel eens hun meest controversiële film zou kunnen worden.

Zijn jullie klaar voor de storm?
Jean-Pierre: ‘Zeker, dat hoort erbij.’ Luc: ‘Maar niet te groot, hoop ik. Als het maar een goede storm is. Met goede discussies. Want er zijn ook slechte polemieken. Als mensen de film zien en zich afvragen of wij voor of tegen de islam zijn, bijvoorbeeld. Wij zijn neutraal. De discussie zou wat ons betreft moeten gaan over religieus fanatisme. Over hoe iemand in zijn eigen opvattingen opgesloten kan zitten. En over hoe je die dan zou kunnen behandelen. Want het is een soort ziekte. Dus moet je op zoek naar manieren om die ziekte te genezen. In de film proberen verschillende mensen hem te deradicaliseren.’

'Religieus fanatisme kruipt in iemands hoofd en dan is er geen ruimte meer voor iets anders'

Luc Dardenne

Ahmed en zijn juf

U zei eerder dat u verbaasd was over het feit dat u zo’n ondoorgrondelijk personage had gecreëerd. Begrijpt u Ahmed nu beter, nu u de film heeft gemaakt?
Luc: ‘Het personage is altijd mysterieus voor ons gebleven. Religieus fanatisme kruipt in iemands hoofd en dan is er geen ruimte meer voor iets anders. Aan de ene kant zit zijn overleden neef in zijn hoofd. De zuivere man die zijn leven heeft gegeven voor die religieuze ideologie. En aan de andere kant zijn imam, die zegt wat hij wel en niet mag doen. Als je zo jong bent, wil je bij iets horen wat groter is dan jijzelf. Je verlangt naar een ideaal. In dit geval is dat een ideologie van haat, maar daar ga je dan volledig in op. Je gaat er zo in op dat het heel moeilijk wordt om er weer uit te komen. We hebben geprobeerd om al onze personages met Ahmed te laten praten om hem te veranderen. Maar het lukt niemand.’

Jean-Pierre: ‘We hadden met Ahmed iemand gecreëerd die helemaal geobsedeerd was door zuiverheid. Die de hele wereld indeelt in zuiver of onzuiver. M'n broer en ik hebben tijdens het filmen vaak gezegd: onze film is een soort ode aan de onzuiverheid. Ahmed wil koste wat kost zuiver blijven, maar de manier waarop we filmen en de plekken waar het verhaal zich afspeelt zitten vol onzuiverheid. We willen dat dit hem beetje bij beetje besmet.’ 

Jean-Pierre (l) en Luc Dardenne

Bijna elk westers land heeft inmiddels een film gemaakt over jihadisme of geradicaliseerde moslims. Wat ontbrak er nog?
Luc: ‘We leven in een deel van de wereld waar veel aanslagen hebben plaatsgevonden. Ook bij ons in België. Dat was voor ons de aanleiding om deze film te maken. We hebben geprobeerd om de religie serieus te nemen door de sociaal-economische context buiten beschouwing te laten. Zoals de criminele achtergrond van bepaalde jihadisten. Dat hebben we allemaal expres niet meegenomen. We wilden echt laten zien hoe religie iemand in zijn greep had. En dan in het bijzonder een jong iemand.’

Was het moeilijk de juiste acteur voor Ahmed te vinden.
Jean-Pierre: ‘Grappig genoeg niet. We zagen Idir Ben Addi al de eerste dag. Hij was nog een kind dat langzaam richting puberteit ging. We hadden de casting niet ver voor de opnames gepland, want we wilden dat zo kort mogelijk op elkaar hebben. We zagen dat hij veel talent en een goed gevoel voor ritme had. Hij stond op het punt zijn kinderlijf te verruilen voor dat van een puber. Het leek ons mooi die transformatie op camera vast te leggen. Hij had een rond gezicht, mollige handen die hij nog niet onder controle had en hij wist nog niet goed wat hij aan moest met z'n langer wordende armen. Dat is een belangrijk moment in een leven.  Wanneer je iets verruilt voor iets anders. Maar die periode ertussenin is onzeker. En juist op zulke momenten kunnen gevaarlijke mensen, zoals de imam, helemaal in je hoofd kruipen.’

Luc: ‘Le jeune Ahmed is een film over liefde, want je houdt van Ahmed. Dat is niet makkelijk als je ziet wat hij doet, maar het doel van de film was een manier te vinden om zijn verdriet te kunnen doorgronden. Hij weet namelijk niet dat hij ongelukkig is. Hij is tevreden omdat hij dicht bij zijn imam en het paradijs is. Hij is ervan overtuigd dat hij tevreden is, maar diep vanbinnen is hij ongelukkig. Wij hebben geprobeerd zijn verdriet te doorgronden.’

Meer over Le jeune Ahmed