In Girl, de debuutfilm van Lukas Dhont, wordt het vijftienjarige transmeisje Lara gevolgd. In de film geen gevechten tegen de boze buitenwereld, want Dhondt wilde 'focussen op Lara's grootste strijd. Haar strijd met haar lichaam'.

Openingsfilm van het afgelopen filmfestival van Gent was Girl, dat sinds de wereldpremière eerder dit jaar in Cannes bezig is met een zegetocht langs de internationale festivals. De 26-jarige regisseur van die film, de Belg Lukas Dhont, bekent dat hij ondanks vier prijzen in Cannes en onderscheidingen in onder meer Odessa, San Sebastian en Zürich, nog best zenuwachtig is voor de opening in Gent. ‘Dit is toch de echte testmatch. Ik woon hier, ben hier opgegroeid en veel mensen die ik al mijn hele leven ken komen nu naar de film kijken. Dus dit is een groot moment voor mij. Maar ik ben vooral blij met alle aandacht die er voor de film is en daarmee ook voor het onderwerp.’

Dat onderwerp heet Lara, is vijftien jaar oud en een meisje geboren in een jongenslichaam. De film zoomt niet in op eventuele problemen met school, vrienden, of familie, maar op Lara zelf, die koste wat kost balletdanseres wil worden.

Dit is je eerste lange speelfilm en zoiets moet meteen goed zijn. Had je altijd het idee dat het wel goed zou komen met Girl?
Dhont: ‘Ik had de hoop. Maar de vier jaar die ik eraan werkte waren een rollercoaster. Het ene moment dacht ik dat het geniaal was, het volgende dat het helemaal niks was. Maar dat hoort volgens mij bij elk creatief proces. Overkoepelend heb ik wel altijd zeer de noodzaak gevoeld dit verhaal te vertellen.’

Waarom?
‘Een jaar of negen geleden hoorde ik het verhaal van Nora, een vijftienjarig meisje dat geboren was in een jongenslichaam en per se ballerina wilde worden. Ik was toen zelf achttien en had net een zeer katholieke middelbare school achter de rug. Ik kreeg daar veel discipline bijgebracht, maar mijn persoonlijkheid en creativiteit werden onderdrukt. En ik onderdrukte zelf ook bepaalde aspecten van mijn identiteit [Lukas is homoseksueel, red.]. Om dan te zien dat een meisje van vijftien zo voor zichzelf opkomt en iets met zo veel passie wil, was inspirerend. Toen ik haar ontmoette werd dat alleen maar bevestigd. Ze had een enorme drive en kracht, en dat wilde ik op het scherm brengen.’

‘Je hoeft geen transgender te zijn om een complexe relatie met je eigen lichaam te hebben'

Lukas Dhont
© Menuet Productions / Filmdepot

Victor Polster als Lara in Girl

Je hoorde over Nora in 2009, toen transseksualiteit nog niet zo veelbesproken was. Is het niet jammer voor de film, dat het nu zo’n populair thema is?
‘Nee, dat juich ik alleen maar toe. Ik ben juist blij dat er nu meer aandacht is voor diversiteit als het om gender gaat. Ik heb veel met Nora en haar ouders gesproken en heb haar goed leren kennen. Eén ding werd me door die gesprekken al snel duidelijk. In wilde het op haar geïnspireerde personage niet laten vechten tegen de buitenwereld. Ik wilde haar omringen met mensen die haar identiteit accepteren en liefdevol met haar omgaan. Zodat ik kon focussen op haar grootste strijd. Haar strijd met haar lichaam. Want een van de dingen die Nora me vertelde was dat ze – voordat ze geopereerd was – geen relatie met een ander wilde. Omdat ze een afkeer van haar eigen lichaam had. Dat heeft me enorm geraakt, want dat is iets universeels. Je hoeft geen transgender te zijn om een complexe relatie met je eigen lichaam te hebben, en jezelf daarom een relatie met een ander te ontzeggen.’

Hoe vond je de juiste acteur voor Lara, het op Nora geïnspireerde personage? Daar kunnen er niet veel van rondlopen …
‘Klopt. We hebben anderhalf jaar lang gecast, 1500 verschillende mensen gezien. Jongens, meisjes, transmeisjes. De grote uitdaging was dat er voor deze rol veel verschillende kwaliteiten nodig waren. Het dramatische spel, het feit dat Lara pas vijftien is en de acteur die moeilijke rol emotioneel aan moest kunnen, en dan moest de acteur ook nog eens heel goed kunnen dansen, zodat het geloofwaardig is dat Lara op een professionele balletschool zit. Dat leek onhaalbaar … tot we Victor Polster ontmoetten. Die was toen ook vijftien, maar volwassen voor zijn leeftijd, omdat hij al van jongs af aan trainde om klassiek danser te worden. De rol sprak hem aan en ook zijn ouders waren akkoord. Het enige puntje was dat hij op spitzen zou moeten dansen en dat had hij nog nooit gedaan. Hij heeft drie maanden lang elke week tien uur getraind. Maar het gevaar om geblesseerd te raken was altijd aanwezig. Uiteindelijk was het fysieke gedeelte toch niet de grootste uitdaging. Moeilijker was het in de spelsituaties, in de dialogen. Daar hebben we het veel over gehad, want het is ook nogal een overgang. Victor was altijd gewend met zijn lichaam te communiceren, en ineens moet hij dat ook verbaal doen.’

En Victor is geen transgender..
‘Daar heb ik het vooraf nog met Nora over gehad, maar zij vond hem ook perfect. Victor is vooral een adolescent. Op zoek naar zichzelf en zijn eigen identiteit.’

In Cannes deed Victor een split voor de verzamelde pers. Was dat een gelukkige ingeving, of misschien ook een beetje geregisseerd?
(lacht) ‘In Cannes draaien zo veel films, zo veel goede films, dat je een beetje je best moet doen om op te vallen. Daarom zei ik tegen Victor dat ie misschien een split moest doen. Dat deed hij en die foto’s kwamen in alle kranten. Mission accomplished.’

De wereldpremière van Girl in Cannes

Meer over Girl